narro

 Entradas similares:  Narro

Español

narro
pronunciación (AFI)	[ˈnaro]
silabación	na-rro
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rima	a.ro

Forma flexiva

Forma verbal

1

Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de narrar.

Latín

narro
clásico (AFI)	/ˈnar.roː/ ⓘ
eclesiástico (AFI)	/ˈnar.ro/
silabación	nar-rō
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
variantes	nārō
rimas	ar.roː, ar.ro

Etimología 1

De gnarus. Mientras que gnārus retiene la g- (en relación a ignārus), narrō la pierde por falta de contraparte donde atenerse.^[1] El acortamiento de la vocal se explica mediante la "littera-rule" (la vocal se acorta mientras que la siguiente consonante se alarga): gnārō > nārō > narrō.^[1]

Verbo transitivo

1

Narrar, relatar, contar, decir.^[2]

2

Describir, hablar de.^[2]

Verbo intransitivo

3 Retórica

Declarar los hechos de un caso.^[2]

• Derivados: adnarro, denarro, enarro, enarrabilis, enarrate, enarratio, enarrator, narrabilis, narratio, narratiuncula, narrator, narratus, praenarro, renarro

Conjugación

Conjugación de narrō, narrāre, narrāvī, narrātum  (primera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	narrāre, narrāvisse
Infinitivo pasivo	narrārī
Participio activo	narrāns, narrātūrus
Participio pasivo	narrandus, narrātus
Gerundio	narrandī, narrandō, narrandum
Supino	narrātum, narrātū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego narrō	tū narrās	is, ea, id narrat	nōs narrāmus	vōs narrātis	eī, eae, ea narrant
Pretérito imperfecto	ego narrābam	tū narrābās	is, ea, id narrābat	nōs narrābāmus	vōs narrābātis	eī, eae, ea narrābant
Futuro	ego narrābō	tū narrābis	is, ea, id narrābit	nōs narrābimus	vōs narrābitis	eī, eae, ea narrābunt
Pretérito perfecto	ego narrāvī	tū narrāvistī	is, ea, id narrāvit	nōs narrāvimus	vōs narrāvistis	eī, eae, ea narrāvērunt, narrāvēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego narrāveram	tū narrāverās	is, ea, id narrāverat	nōs narrāverāmus	vōs narrāverātis	eī, eae, ea narrāverant
Futuro perfecto	ego narrāverō	tū narrāveris	is, ea, id narrāverit	nōs narrāverimus	vōs narrāveritis	eī, eae, ea narrāverint
Presente pasivo	ego narror	tū narrāris, narrāre	is, ea, id narrātur	nōs narrāmur	vōs narrāminī	eī, eae, ea narrantur
Pretérito imperfecto pasivo	ego narrābar	tū narrābāris, narrābāre	is, ea, id narrābātur	nōs narrābāmur	vōs narrābāminī	eī, eae, ea narrābantur
Futuro pasivo	ego narrābor	tū narrāberis, narrābere	is, ea, id narrābitur	nōs narrābimur	vōs narrābiminī	eī, eae, ea narrābuntur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego narrem	ut tū narrēs	ut is, ut ea, ut id narret	ut nōs narrēmus	ut vōs narrētis	ut eī, ut eae, ut ea narrent
Pretérito imperfecto	ut ego narrārem	ut tū narrārēs	ut is, ut ea, ut id narrāret	ut nōs narrārēmus	ut vōs narrārētis	ut eī, ut eae, ut ea narrārent
Pretérito perfecto	ut ego narrāverim	ut tū narrāverīs	ut is, ut ea, ut id narrāverit	ut nōs narrāverīmus	ut vōs narrāverītis	ut eī, ut eae, ut ea narrāverint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego narrāvissem	ut tū narrāvissēs	ut is, ut ea, ut id narrāvisset	ut nōs narrāvissēmus	ut vōs narrāvissētis	ut eī, ut eae, ut ea narrāvissent
Presente pasivo	ut ego narrer	ut tū narrēris, narrēre	ut is, ut ea, ut id narrētur	ut nōs narrēmur	ut vōs narrēminī	ut eī, ut eae, ut ea narrentur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego narrārer	ut tū narrārēris, narrārēre	ut is, ut ea, ut id narrārētur	ut nōs narrārēmur	ut vōs narrārēminī	ut eī, ut eae, ut ea narrārentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) narrā	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) narrāte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) narrātō	(is, ea, id) narrātō	― ―	(vōs) narrātōte	(eī, eae, ea) narrantō
Presente pasivo	― ―	(tū) narrāre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) narrāminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) narrātor	(is, ea, id) narrātor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) narrantor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad