dispono

Latín

dispōnō
clásico (AFI)	[dɪsˈpoː.no:]

Etimología

Del prefijo dis- y pōnō ('poner').^[1]

Verbo transitivo

1

Poner (colocar, situar, etc.) distribuyendo aquí y allí, en distintos lugares.^[1]

b

Plantar, trasplantar.^[1]

2

Poner en orden y/o lugar apropiado, disponer, exponer, ordenar, organizar.^[1]

3

Distribuir, repartir.^[1]

4

Estacionar, posicionar, apostar₂, disponer (en posiciones estratégicas).^[1]

5

Administrar, dirigir.^[1]

6

Mandar, ordenar, prescribir, decretar, disponer.^[1]

Conjugación

Conjugación de dispōnō, dispōnere, disposuī, dispositum  (tercera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	dispōnere, disposuisse
Infinitivo pasivo	dispōnī
Participio activo	dispōnēns, dispositūrus
Participio pasivo	dispōnendus, dispositus
Gerundio	dispōnendī, dispōnendō, dispōnendum
Supino	dispositum, dispositū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego dispōnō	tū dispōnis	is, ea, id dispōnit	nōs dispōnimus	vōs dispōnitis	eī, eae, ea dispōnunt
Pretérito imperfecto	ego dispōnēbam	tū dispōnēbās	is, ea, id dispōnēbat	nōs dispōnēbāmus	vōs dispōnēbātis	eī, eae, ea dispōnēbant
Futuro	ego dispōnam	tū dispōnēs	is, ea, id dispōnēt	nōs dispōnēmus	vōs dispōnētis	eī, eae, ea dispōnent
Pretérito perfecto	ego disposuī	tū disposuistī	is, ea, id disposuit	nōs disposuimus	vōs disposuistis	eī, eae, ea disposuērunt, disposuēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego disposueram	tū disposuerās	is, ea, id disposuerat	nōs disposuerāmus	vōs disposuerātis	eī, eae, ea disposuerant
Futuro perfecto	ego disposuerō	tū disposueris	is, ea, id disposuerit	nōs disposuerimus	vōs disposueritis	eī, eae, ea disposuerint
Presente pasivo	ego dispōnor	tū dispōneris, dispōnere	is, ea, id dispōnitur	nōs dispōnimur	vōs dispōniminī	eī, eae, ea dispōnuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego dispōnēbar	tū dispōnēbāris, dispōnēbāre	is, ea, id dispōnēbātur	nōs dispōnēbāmur	vōs dispōnēbāminī	eī, eae, ea dispōnēbantur
Futuro pasivo	ego dispōnar	tū dispōnēris, dispōnēre	is, ea, id dispōnētur	nōs dispōnēmur	vōs dispōnēminī	eī, eae, ea dispōnentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego dispōnam	ut tū dispōnās	ut is, ut ea, ut id dispōnat	ut nōs dispōnāmus	ut vōs dispōnātis	ut eī, ut eae, ut ea dispōnant
Pretérito imperfecto	ut ego dispōnerem	ut tū dispōnerēs	ut is, ut ea, ut id dispōneret	ut nōs dispōnerēmus	ut vōs dispōnerētis	ut eī, ut eae, ut ea dispōnerent
Pretérito perfecto	ut ego disposuerim	ut tū disposuerīs	ut is, ut ea, ut id disposuerit	ut nōs disposuerīmus	ut vōs disposuerītis	ut eī, ut eae, ut ea disposuerint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego disposuissem	ut tū disposuissēs	ut is, ut ea, ut id disposuisset	ut nōs disposuissēmus	ut vōs disposuissētis	ut eī, ut eae, ut ea disposuissent
Presente pasivo	ut ego dispōnar	ut tū dispōnāris, dispōnāre	ut is, ut ea, ut id dispōnātur	ut nōs dispōnāmur	ut vōs dispōnāminī	ut eī, ut eae, ut ea dispōnantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego dispōnerer	ut tū dispōnerēris, dispōnerēre	ut is, ut ea, ut id dispōnerētur	ut nōs dispōnerēmur	ut vōs dispōnerēminī	ut eī, ut eae, ut ea dispōnerentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) dispōne	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) dispōnite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) dispōnitō	(is, ea, id) dispōnitō	― ―	(vōs) dispōnitōte	(eī, eae, ea) dispōnuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) dispōnere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) dispōniminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) dispōnitor	(is, ea, id) dispōnitor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) dispōnuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad

Descendientes

Descendientes [▲▼]

• Asturiano: disponer ^(ast)
• Castellano antiguo: disponer ^(osp)
• Catalán: disposar ^(ca)
• Catalán antiguo: disposar ^(roa-oca)
• Dálmata: desponar ^(dlm)
• Español: disponer
• Francés: disposer ^(fr)
• Francés antiguo: despondre ^(fro)
• Francés medio: disposer ^(frm); dispouser ^(frm)
• Friulano: disponi ^(fur)
• Galaicoportugués: despõer ^(roa-opt)
• Gallego: dispoñer ^(gl); dispor ^(gl)
• Inglés: dispose ^(en)
• Italiano: disporre ^(it)
• Judeoespañol: dispozar ^(lad)
• Occitano: despónder ^(oc); despondre ^(oc)
• Portugués: dispor ^(pt)
• Provenzal antiguo: desponer ^(pro); despondre ^(pro)
• Rumano: despune ^(ro); dispune ^(ro)
• Sardo: dispòniri ^(sc)