nescio

Latín

nesciō
clásico (AFI)	[ˈnɛs.kɪ.oː]

Etimología

Del prefijo ne- y sciō, -īre ('saber').^[1]

Verbo transitivo

1

No saber.

• Antónimo: sciō

Conjugación

Conjugación de nesciō, nescīre, nescīvī, nescītum  (cuarta conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	nescīre, nescīvisse, nesciisse
Infinitivo pasivo	nescīrī
Participio activo	nesciēns, nescītūrus
Participio pasivo	nesciendus, nescītus
Gerundio	nesciendī, nesciendō, nesciendum
Supino	nescītum, nescītū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego nesciō	tū nescīs	is, ea, id nescit	nōs nescīmus	vōs nescītis	eī, eae, ea nesciunt
Pretérito imperfecto	ego nesciēbam	tū nesciēbās	is, ea, id nesciēbat	nōs nesciēbāmus	vōs nesciēbātis	eī, eae, ea nesciēbant
Futuro	ego nesciam	tū nesciēs	is, ea, id nesciet	nōs nesciēmus	vōs nesciētis	eī, eae, ea nescient
Pretérito perfecto	ego nescīvī, nesciī	tū nescīvistī, nesciistī	is, ea, id nescīvit, nesciit	nōs nescīvimus, nesciimus	vōs nescīvistis, nesciistis	eī, eae, ea nescīvērunt, nesciērunt, nescīvēre, nesciēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego nescīveram, nescieram	tū nescīverās, nescierās	is, ea, id nescīverat, nescierat	nōs nescīverāmus, nescierāmus	vōs nescīverātis, nescierātis	eī, eae, ea nescīverant, nescierant
Futuro perfecto	ego nescīverō, nescierō	tū nescīveris, nescieris	is, ea, id nescīverit, nescierit	nōs nescīverimus, nescierimus	vōs nescīveritis, nescieritis	eī, eae, ea nescīverint, nescierint
Presente pasivo	ego nescior	tū nescīris, nescīre	is, ea, id nescītur	nōs nescīmur	vōs nescīminī	eī, eae, ea nesciuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego nesciēbar	tū nesciēbāris, nesciēbāre	is, ea, id nesciēbātur	nōs nesciēbāmur	vōs nesciēbāminī	eī, eae, ea nesciēbantur
Futuro pasivo	ego nesciar	tū nesciēris, nesciēre	is, ea, id nesciētur	nōs nesciēmur	vōs nesciēminī	eī, eae, ea nescientur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego nesciam	ut tū nesciās	ut is, ut ea, ut id nesciat	ut nōs nesciāmus	ut vōs nesciātis	ut eī, ut eae, ut ea nesciant
Pretérito imperfecto	ut ego nescīrem	ut tū nescīrēs	ut is, ut ea, ut id nescīret	ut nōs nescīrēmus	ut vōs nescīrētis	ut eī, ut eae, ut ea nescīrent
Pretérito perfecto	ut ego nescīverim, nescierim	ut tū nescīverīs, nescierīs	ut is, ut ea, ut id nescīverit, nescierit	ut nōs nescīverīmus, nescierīmus	ut vōs nescīverītis, nescierītis	ut eī, ut eae, ut ea nescīverint, nescierint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego nescīvissem, nesciissem	ut tū nescīvissēs, nesciissēs	ut is, ut ea, ut id nescīvisset, nesciisset	ut nōs nescīvissēmus, nesciissēmus	ut vōs nescīvissētis, nesciissētis	ut eī, ut eae, ut ea nescīvissent, nesciissent
Presente pasivo	ut ego nesciar	ut tū nesciāris, nesciāre	ut is, ut ea, ut id nesciātur	ut nōs nesciāmur	ut vōs nesciāminī	ut eī, ut eae, ut ea nesciantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego nescīrer	ut tū nescīrēris, nescīrēre	ut is, ut ea, ut id nescīrētur	ut nōs nescīrēmur	ut vōs nescīrēminī	ut eī, ut eae, ut ea nescīrentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) nescī	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) nescīte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) nescītō	(is, ea, id) nescītō	― ―	(vōs) nescītōte	(eī, eae, ea) nesciuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) nescīre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) nescīminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) nescītor	(is, ea, id) nescītor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) nesciuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad