scii

Esperanto

scii
pronunciación (AFI)	[ˈsʦi.i]

Etimología 1

Del latín scire ('saber').

Verbo transitivo

1

Saber, conocer.

• Ejemplo: 

  Ĉu vi scias ion pri supera matematiko?→ ¿Sabes algo de matemáticas superiores?

Conjugación

Conjugación de scii  (regular) [▲▼]

Infinitivo	scii
Condicional	scius
Imperativo	sciu
	Presente	Pretérito	Futuro
Personal	pres. scias	pret. sciis	fut. scios
Part. activo	pres. scianta, sciantaj, sciantan, sciantajn	pret. sciinta, sciintaj, sciintan, sciintajn	fut. scionta, sciontaj, sciontan, sciontajn
Part. activo nominal	pres. scianto, sciantoj, scianton, sciantojn	pret. sciinto, sciintoj, sciinton, sciintojn	fut. scionto, sciontoj, scionton, sciontojn
Part. activo adverbial	pres. sciante	pret. sciinte	fut. scionte
Part. pasivo	pres. sciata, sciataj, sciatan, sciatajn	pret. sciita, sciitaj, sciitan, sciitajn	fut. sciota, sciotaj, sciotan, sciotajn
Part. pasivo nominal	pres. sciato, sciatoj, sciaton, sciatojn	pret. sciito, sciitoj, sciiton, sciitojn	fut. scioto, sciotoj, scioton, sciotojn
Part. pasivo adverbial	pres. sciate	pret. sciite	fut. sciote

Información adicional

• Derivados: antaŭscii, ekscii, malscio, nescianto, nescii, nescio, povoscii, sciado, sciaĵo, sciama, sciavida, sciema, sciigi, sciigo, scio, scipovi, sciulo, scivola, senscio.
• Cognados: sciencisto, scienco, scienculo

Latín

scii
clásico (AFI)	/ˈski.iː/
eclesiástico (AFI)	/ˈʃi.i/
silabación	sci-ī
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rimas	i.iː, i.i

Forma flexiva

Forma verbal

1

Variante de scīvī.