sumo

 Entradas similares:  sumó

Español

sumo
pronunciación (AFI)	[ˈsumo]
silabación	su-mo
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
homófonos	zumo[1]
rima	u.mo

Etimología 1

Del latín summus.

Adjetivo

sumo ¦ plural: sumos ¦ femenino: suma ¦ femenino plural: sumas

1

Superlativo irregular de alto: sumamente alto.

• Uso: la forma altísimo está aceptada como alternativa por la academia.
• Sinónimo: supremo.

2

Más extremado o elevado en su género.

• Sinónimos: máximo, supremo.

Locuciones

• sumo sacerdote
• pastor sumo
• a lo sumo
• de sumo

Traducciones

Traducciones [▲▼]

Etimología 2

Del japonés 相撲 (sumō).

Sustantivo masculino

sumo ¦ plural: sumos

1 Deporte

Deporte de combate, de origen japonés, en el que los competidores intentan forzar al contrincante a salir del ring o tocar el suelo.

2

Luchador de este arte marcial.

Véase también

• Wikipedia tiene un artículo sobre sumo.

Traducciones

Traducciones [▲▼]

Etimología 3

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Sustantivo masculino

sumo ¦ plural: sumos

1

Lengua amerindia de la familia misumalpa, hablada por unas 7000 personas en la costa oriental de Nicaragua.

Véase también

• Wikipedia tiene un artículo sobre idioma sumo.

Traducciones

Traducciones [▲▼]

Forma flexiva

Forma verbal

1

Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de sumar o de sumarse.

2

Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de sumir o de sumirse.

Esperanto

sumo
pronunciación (AFI)	/ˈsu.mo/
silabación	su-mo
longitud silábica	bisílaba
rima	u.mo

Etimología 1

Del latín summa.

Sustantivo

sumo ¦ plural: sumoj ¦ acusativo: sumon ¦ acusativo plural: sumojn

1

Suma, monto, importe.

Ido

sumo
pronunciación	falta agregar

Etimología 1

Del esperanto sumo.

Sustantivo

sumo ¦ plural: sumi

1

Suma, monto, importe.

Inglés

sumo
pronunciación	falta agregar

Etimología 1

Del japonés 相撲 (sumō).

Sustantivo

1

Sumo.

Latín

sumo
clásico (AFI)	/ˈsuː.moː/
eclesiástico (AFI)	/ˈsu.mo/
silabación	sū-mō
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rimas	u.mo, uː.moː

Etimología 1

Del prefijo sub- y emō ('tomar').^[2]

Verbo transitivo

1

Tomar, coger, agarrar.^[2]

2

Ponerse (ropas o similar).^[2]

Este lema en este idioma es ampliable. Retira este aviso si la mayor parte de las acepciones ya están incluidas.

Conjugación

Conjugación de sūmō, sūmere, sūmpsī, sūmptum  (tercera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	sūmere, sūmpsisse, surēmisse, surēmpsisse
Infinitivo pasivo	sūmī
Participio activo	sūmēns, sūmptūrus
Participio pasivo	sūmendus, sūmptus
Gerundio	sūmendī, sūmendō, sūmendum
Supino	sūmptum, sūmptū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego sūmō	tū sūmis	is, ea, id sūmit	nōs sūmimus	vōs sūmitis	eī, eae, ea sūmunt
Pretérito imperfecto	ego sūmēbam	tū sūmēbās	is, ea, id sūmēbat	nōs sūmēbāmus	vōs sūmēbātis	eī, eae, ea sūmēbant
Futuro	ego sūmam	tū sūmēs	is, ea, id sūmēt	nōs sūmēmus	vōs sūmētis	eī, eae, ea sūment
Pretérito perfecto	ego sūmpsī, surēmī, surēmpsī	tū sūmpsistī, surēmistī, surēmpsistī	is, ea, id sūmpsit, surēmit, surēmpsit	nōs sūmpsimus, surēmimus, surēmpsimus	vōs sūmpsistis, surēmistis, surēmpsistis	eī, eae, ea sūmpsērunt, surēmērunt, surēmpsērunt, sūmpsēre, surēmēre, surēmpsēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego sūmpseram, surēmeram, surēmpseram	tū sūmpserās, surēmerās, surēmpserās	is, ea, id sūmpserat, surēmerat, surēmpserat	nōs sūmpserāmus, surēmerāmus, surēmpserāmus	vōs sūmpserātis, surēmerātis, surēmpserātis	eī, eae, ea sūmpserant, surēmerant, surēmpserant
Futuro perfecto	ego sūmpserō, surēmerō, surēmpserō	tū sūmpseris, surēmeris, surēmpseris	is, ea, id sūmpserit, surēmerit, surēmpserit	nōs sūmpserimus, surēmerimus, surēmpserimus	vōs sūmpseritis, surēmeritis, surēmpseritis	eī, eae, ea sūmpserint, surēmerint, surēmpserint
Futuro sigmático†	ego sūrempsō	tū sūrempsis	is, ea, id sūrempsit	nōs sūrempsimus	vōs sūrempsitis	eī, eae, ea sūrempsint
Presente pasivo	ego sūmor	tū sūmeris, sūmere	is, ea, id sūmitur	nōs sūmimur	vōs sūmiminī	eī, eae, ea sūmuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego sūmēbar	tū sūmēbāris, sūmēbāre	is, ea, id sūmēbātur	nōs sūmēbāmur	vōs sūmēbāminī	eī, eae, ea sūmēbantur
Futuro pasivo	ego sūmar	tū sūmēris, sūmēre	is, ea, id sūmētur	nōs sūmēmur	vōs sūmēminī	eī, eae, ea sūmentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego sūmam	ut tū sūmās	ut is, ut ea, ut id sūmat	ut nōs sūmāmus	ut vōs sūmātis	ut eī, ut eae, ut ea sūmant
Pretérito imperfecto	ut ego sūmerem	ut tū sūmerēs	ut is, ut ea, ut id sūmeret	ut nōs sūmerēmus	ut vōs sūmerētis	ut eī, ut eae, ut ea sūmerent
Pretérito perfecto	ut ego sūmpserim, surēmerim, surēmpserim	ut tū sūmpserīs, surēmerīs, surēmpserīs	ut is, ut ea, ut id sūmpserit, surēmerit, surēmpserit	ut nōs sūmpserīmus, surēmerīmus, surēmpserīmus	ut vōs sūmpserītis, surēmerītis, surēmpserītis	ut eī, ut eae, ut ea sūmpserint, surēmerint, surēmpserint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego sūmpsissem, surēmissem, surēmpsissem	ut tū sūmpsissēs, surēmissēs, surēmpsissēs	ut is, ut ea, ut id sūmpsisset, surēmisset, surēmpsisset	ut nōs sūmpsissēmus, surēmissēmus, surēmpsissēmus	ut vōs sūmpsissētis, surēmissētis, surēmpsissētis	ut eī, ut eae, ut ea sūmpsissent, surēmissent, surēmpsissent
Aorista sigmático†	ut ego sūrempsim	ut tū sūrempsīs	ut is, ut ea, ut id sūrempsīt	ut nōs sūrempsīmus	ut vōs sūrempsītis	ut eī, ut eae, ut ea sūrempsint
Presente pasivo	ut ego sūmar	ut tū sūmāris, sūmāre	ut is, ut ea, ut id sūmātur	ut nōs sūmāmur	ut vōs sūmāminī	ut eī, ut eae, ut ea sūmantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego sūmerer	ut tū sūmerēris, sūmerēre	ut is, ut ea, ut id sūmerētur	ut nōs sūmerēmur	ut vōs sūmerēminī	ut eī, ut eae, ut ea sūmerentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) sūme	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) sūmite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) sūmitō	(is, ea, id) sūmitō	― ―	(vōs) sūmitōte	(eī, eae, ea) sūmuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) sūmere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) sūmiminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) sūmitor	(is, ea, id) sūmitor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) sūmuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad

Portugués

sumo
pronunciación	falta agregar

Etimología 1

Del árabe زوم (zūm), y este del griego antiguo ζωμός (dsomós).

Sustantivo masculino

sumo ¦ plural: sumos

1

Zumo, jugo.

• Sinónimo: suco.

Etimología 2

Del latín summus.

Adjetivo

sumo ¦ plural: sumos ¦ femenino: suma ¦ femenino plural: sumas

1

Sumo.