K

K edo ka euskal alfabetoko hamaikagarren hizkia da. K (larriz) eta k (xehez) idazten da.

Artikulu hau letrari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «K (argipen)».

K
Euskal alfabetoa
A a • B b • C c • (Ç ç)1 • D d E e • F f • G g • H h • I i • J j K k • L l • M m • N n • Ñ ñ • O o P p • Q q • R r • S s • T t • U u V v • W w • X x • Y y • Z z
Digramak: dd • tt • ts • tx • tz
Beste irudikapen batzuk
Bandera
Braille	⠅
ASL
Kodeak	morse kodea: -.- NATO alfabeto fonetikoa: Kilo Braille ASCII (en) : K
1ç letra, c letraren aldaera da euskal alfabetoan.

Erabilera idatzia historian

Euskara

K hizkia gaur egun euskaraz ezagutzen dugun soinua adierazteko aspalditik erabili izan da. Euskarazko lehen testuetan soinu hori adierazteko ⟨c⟩, ⟨qu⟩, ⟨k⟩, ⟨q⟩ eta ⟨ch⟩ erabiltzen baziren ere, 1783. urtean Martin Duhalde ⟨ke⟩ eta ⟨ki⟩ sistematikoki idazten hasi zen, ⟨c⟩rekin batera beste kasuetarako. Handik urte batzuetara, 1827.ean, Darrigolek soinu hori beti ⟨k⟩ idaztea erabaki zuen beste letren ordez^[1].