پیمان منع جامع آزمایش هستهای
توافق بین المللی منع انفجار اتمی / From Wikipedia, the free encyclopedia
پیمان منع جامع آزمایشهای هستهای در ۲۰ شهریور ۱۳۷۵ برابر ۱۰ سپتامبر ۱۹۹۶ به عنوان یک معاهده چندجانبه به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید و از اواخر سپتامبر همان سال برای امضا در دسترس قرار گرفت. این پیمان کشورهای عضو را از هرگونه انفجار هستهای در هر مکانی تحت قلمرو یا کنترل کشور عضو منع میکند. یکی از مهمترین ملزومات اجرای این پیمان، استقرار سامانههای نظارت بینالمللی از جمله ایستگاههای لرزهنگاری فراصوت است. تاکنون بیش از ۱۸۵ کشور این معاهده را امضا و ۱۷۰ کشور آن را به تایید و تصویب مجالس خود رساندهاند. اما برای اجرایی شدن آن لازم است که ۴۴ کشور نام برده در پیوست ۲ این پیمان، آن را تصویب کنند که از این تعداد، هنوز ۸ کشور (ایران، آمریکا، هند، مصر، چین، پاکستان، کره شمالی و اسرائیل) این اقدام را عملی نکردهاند.[1] معاهده ۱۸۰ روز پس از امضا و تصویب آن از سوی این ۸ کشور وارد مرحله اجرایی خواهد شد.[2]
تاریخ امضا | ۲۰ شهریور ۱۳۷۵ |
---|---|
مکان امضا | نیویورک |
تاریخ اجرا | ۱۸۰ روز بعد تصویب در مجلس کشورهای پیوست دوم شامل فهرست
|
شرط اجرا | اجرا شدن پس از ۱۸۰ روز در صورت تصویب ۴۴ کشور نام برده در پیوست ۲ (تا کنون اجرایی نشده است) |
امضاکنندگان | ۱۸۳ کشور |
تصویب کنندگان | ۱۶۴ کشور (کشورهایی که به اقدامات بیشترشان نیاز هست تا پیمان به مرحله اجرایی در آید: چین، مصر، هند، ایران، اسرائیل، کره شمالی، پاکستان، آمریکا) |
ضامن | دبیر کل سازمان ملل متحد |