استان هفتم
From Wikipedia, the free encyclopedia
استان هفتم یکی از ۱۰ استان کشور ایران بود که در ۱۹ دی ۱۳۱۶ خورشیدی، با اصلاح قانون تقسیمات کشوری به عنوان استان هفتم تعیین گردید. این استان شامل شهرهای بهبهان، شیراز (مرکز استان)، بوشهر، فسا، آباده و لار بود.[1][2]
استان هفتم امروزه شامل استان فارس (به مرکزیت شیراز) است و استانهای هفدهم (کهگیلویه و بویراحمد)، هجدهم (بوشهر) و شهرستان بهبهان از این استان جدا شدهاند.[3] همچنین بخش هائی از این استان به هرمزگان ملحق شده است.