حسن حبیبی
سیاستمدار اصلاحطلب و جامعهشناس ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
حسن ابراهیم حبیبی (۱۵ اسفند ۱۳۱۵ – ۱۲ بهمن ۱۳۹۱) سیاستمدار اصلاح طلب ایرانی، از اعضای برجسته نهضت آزادی و حزب جمهوری اسلامی و حقوقدان مشهور و دولتمرد ایرانی بود که از فروردین تا شهریور ۱۳۷۶ به عنوان نخستین دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام خدمت کرد. وزیر ارشاد دولت بازرگان، وزیر علوم و آموزش عالی و پس از آن وزیر دادگستری دولت میرحسین موسوی، اولین معاون اول رئیسجمهور ایران در هر دو دولت اکبر هاشمی رفسنجانی و دولت اولِ سید محمد خاتمی بود. حبیبی دارای مدرک دکترای جامعهشناسی و حقوق از دانشگاه سوربون بود. وی همچنین رئیس بنیاد ایرانشناسی و از جمله حقوقدانانی بود که پس از انقلاب ایران، پیشنویس قانون اساسی جمهوری اسلامی را با استفاده از قوانین اساسی سایر کشورها تهیه کرد. او تا پایان عمر عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام بود.[7] وی عضو دیوان داوری بینالمللی، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مدیر گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز بود.[7]
حسن حبیبی در نخستین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۵۸ کاندیدا شد و مورد حمایت حزب جمهوری اسلامی هم قرار گرفت اما با ۶۷۶ هزار رأی معادل ۴٫۸٪ آراء پس از ابوالحسن بنیصدر و احمد مدنی در رده سوم قرار گرفت. وی در انتخابات ریاستجمهوری ۱۳۷۶ هم قرار بود به دعوت حزب کارگزاران سازندگی ایران نامزد ریاستجمهوری شود اما با کاندیداتوری سید محمد خاتمی از سوی جناح چپ، از کاندیداتوری خودداری کرد تا آرای این جریان در برابر ناطق نوری و محمدی ری شهری نشکند.[8] او هم چنین در زمان اعدام دستهجمعی زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ وزیر دادگستری بود[9] و عفو بینالملل معتقد است که حبیبی از اعدامها با خبر بود.[10] دو سال پس از فوت وی، در سال ۱۳۹۳ نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر برای سالها فعالیت فرهنگی به خانواده اش اهدا شد.