سون کوان
امپراتور وو شرقی در دوره سه امپراتوری / From Wikipedia, the free encyclopedia
سون کوان ( تلفظ راهنما·اطلاعات, چینی: 孫權) (۱۸۲–۲۱ مه ۲۵۲) [persian-alpha 1][2]، با نام محترم ژونگمو (仲謀)، که پس از مرگ به عنوان امپراتور دا وو شناخته میشد، بنیانگذار امپراتوری وو شرقی بود. او کنترل رژیم جنگ سالار را که توسط برادر بزرگترش، سون تسه، در سال ۲۰۰ تأسیس شد، به ارث برد. او استقلال رسمی را اعلام کرد و از نوامبر ۲۲۲ تا مه ۲۲۹ به عنوان پادشاه وو و از مه ۲۲۹ تا مه ۲۵۲ به عنوان امپراتور وو حکومت کرد. برخلاف رقبای خود سائو سائو و لیو بی، سون کوان بسیار جوانتر از آنها بود و بر سرزمین خود عمدتاً جدا از سیاست و ایدئولوژی حکومت میکرد. او با توجه به اتخاذ یک سیاست خارجی انعطافپذیر بین دو رقیبش با هدف دنبال کردن بیشترین منافع برای کشور، گاهی بیطرف معرفی میشود.
امپراتور دا وو 吳大帝 | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
وو خاوری | |||||||||||||||||
سلطنت | ۲۳ مه ۲۲۹ – ۲۱ مه ۲۵۲ | ||||||||||||||||
جانشین | سون لیانگ | ||||||||||||||||
امپراتور وو(吳王) (به عنوان یک حاکم مستقل) | |||||||||||||||||
سلطنت | نوامبر ۲۲۲ – ۲۳ مه ۲۲۹ | ||||||||||||||||
فرمانروای وو (吳王) (زیرنظر سائو وی) | |||||||||||||||||
Tenure | سپتامبر ۲۲۱ – نوامبر ۲۲۲ | ||||||||||||||||
مارکی نانچانگ (南昌侯) (زیر نظر امپراتوری هان) | |||||||||||||||||
Tenure | دسامبر ۲۱۹ – ۲۳ سپتامبر ۲۲۱ | ||||||||||||||||
زاده | ۱۸۲ [persian-alpha 1] امپراتوری هان | ||||||||||||||||
درگذشته | ۲۱ مهٔ ۲۵۲ (۷۰ سال)[persian-alpha 1] جیانیی، وو خاوری | ||||||||||||||||
آرامگاه | کوهستان پورپل | ||||||||||||||||
همسر(ان) |
| ||||||||||||||||
فرزند(ان) جزئیات | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
دودمان | وو خاوری | ||||||||||||||||
پدر | سون جیان | ||||||||||||||||
مادر | ملکه وولیه |
سون کوان | |||||||||||||||||||||||||||||
نویسههای چینی سنتی | 孫權 | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
نویسههای چینی سادهشده | 孙权 | ||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
سان کوان در حالی متولد شد که پدرش سون جیان به عنوان فرماندار شهرستان شیاپی خدمت میکرد. پس از مرگ سون جیان در اوایل دهه ۱۹۰، او و خانوادهاش در شهرهای مختلف در جنوب رودخانه یانگ تسه زندگی میکردند، تا اینکه سون تسه یک رژیم جنگسالار را در منطقه جیانگدونگ بر اساس پیروان خودش و تعدادی از وفاداریهای قبیلهای محلی ایجاد کرد. هنگامی که سون سه توسط نگهبانان در سال ۲۰۰ ترور شد، سون کوان ۱۸ ساله سرزمینهای جنوب شرقی رودخانه یانگ تسه را از برادرش به ارث برد. دولت او در آن سالهای اولیه ثابت کرد که نسبتاً باثبات بودهاست زیرا ارشدترین افسران سون جیان و سون تسه، مانند ژو یو، ژانگ ژائو، ژانگ هونگ (張紘) و چنگ پو (程普) از جانشینی حمایت کردند؛ بنابراین در طول دهه ۲۰۰، سون کوان، زیر نظر مشاوران توانا خود، به تقویت قدرت خود در امتداد رودخانه یانگ تسه ادامه داد. در اوایل سال ۲۰۷، نیروهای او سرانجام بر هوانگ ژو، یک رهبر نظامی تحت رهبری لیو بیائو، که بر یانگ تسه میانی تسلط داشت، به پیروزی کامل دست یافتند. هوانگ ژو در جنگ کشته شد.
در زمستان همان سال، جنگسالار شمالی سائو سائو ارتشی متشکل از ۲۲۰٬۰۰۰ نفر را برای فتح جنوب رهبری کرد تا اتحاد مجدد چین را تکمیل کند. دو جناح متمایز در دربار او در مورد چگونگی رسیدگی به وضعیت ظاهر شدند. یکی به رهبری ژانگ ژائو خواستار تسلیم شد در حالی که دیگری به رهبری ژو یو و لو سو مخالف تسلیم شدن بودند. در نهایت، سون کوان تصمیم گرفت با نیروهای برتر رودخانهای خود با سائو سائو در یانگ تسه میانی مقابله کند. آنها با اتحاد لیو بی و با استفاده از استراتژیهای ترکیبی ژو یو و هوانگ گی، سائو سائو را قاطعانه در نبرد سخره سرخ شکست دادند.
در اواخر سال ۲۲۰، سائو پی، پادشاه وی، پسر و جانشین سائو سائو، تاج و تخت را به دست گرفت و خود را به عنوان امپراتور چین اعلام کرد و به حکومت ظاهری سلسله هان پایان داد و جانشین آن شد. در ابتدا سون کوان اسماً بهعنوان یک واسال با عنوان پادشاه وو بهوسیله وی خدمت میکرد، اما پس از اینکه سائو پی از او خواست پسرش سون دنگ را به عنوان گروگان به پایتخت وی، لوئویانگ بفرستد و او نپذیرفت. در نوامبر ۲۲۲، با تغییر نام دودمان خود، خود را مستقل اعلام کرد. تا ماه مه ۲۲۹ او رسماً خود را امپراتور اعلام کرد.
پس از مرگ ولیعهد اصلی او، سون دنگ، دو جناح متضاد که از جانشینان بالقوه مختلف حمایت میکردند به آرامی ظهور کردند. زمانی که سون هه جانشین سون دنگ به عنوان ولیعهد جدید شد، لو ژون و ژوگه جین از او حمایت کردند، در حالی که رقیبش سون با (孫霸) توسط کوان کونگ (全琮) و بو ژی و قبیلههایشان حمایت شد. در یک جنگ داخلی طولانی مدت قدرت، مقامات متعددی اعدام شدند و سان کوان با تبعید سون هه و وادار کردن سون با به خودکشی به شدت درگیری بین دو جناح را حل کرد. سون کوان در ماه مه ۲۵۲ در سن ۷۰ سالگی (بر اساس محاسبه آسیای شرقی) درگذشت. او طولانیترین سلطنت را در میان بنیانگذاران سه پادشاهی داشت و پسرش سون لیانگ جانشین او شد.
سوابق سه پادشاهی (سانگوژی) سان کوان را مردی بلند قد با چشمانی درخشان و صورت مستطیلی توصیف میکند.[3] او به عنوان مردی عاقل و برونگرا شناخته میشد که به شوخی و حیلهبازی علاقه داشت. سان کوان به دلیل مهارت در ارزش گذاشتن به نیروی زیردستان و پرهیز از کاستیهای آنها و نیز رفتار با آنها مانند خانواده خود، توانست اختیارات را به شخصیتهای توانا تفویض کند. این قدرت اولیه به او در جلب حمایت مردم عادی و احاطه کردن خود با فرماندهان توانا کمک کرد.