یحیی صبح ازل
بنیانگذار و رهبر مذهبی ازلیه / From Wikipedia, the free encyclopedia
میرزا یحیی نوری مازندرانی معروف به صبح ازل، وحید و ثمره (زادهٔ ۱۲۴۷ قمری، مطابق ۱۸۳۱ میلادی_درگذشته ۱۲ جمادی الاول ۱۳۳۰، مطابق ۱۹۱۲ میلادی) رهبر مذهبی ایرانی بابیان ازلی که به آیین بیانی هم شناخته میشود بود. میرزا یحیی در تهران محله عربها چشم به جهان گشود. فرزند میرزا بزرگ نوری و برادر کوچک ناتنی میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) بود. مادر میرزا یحیی هنگام تولد وی درگذشت و پرستاری از این طفل از همان بدو ولادت بنابر دستور پدر به خدیجه خانم مادر بهاءالله محول گردید.[1] او در جوانی بابی شد. پس از اعدام سید علیمحمد باب و سوءقصد به ناصرالدین شاه به بغداد رفت. او بنابر وصیت سید علیمحمد باب، جانشینی و رهبری آیین بیانی را برعهده داشت. دولت عثمانی او را در ۶ جمادیالاول ۱۲۸۵ قمری مطابق ۴ شهریور ۱۲۴۷ شمسی و ۲۵ اوت ۱۸۶۸ میلادی به جزیره قبرس تبعید کرد. او در شهر فاماگوستا در ساعت ۷ صبح دوشنبه ۱۲ جمادیالاول ۱۳۳۰ قمری مطابق ۲۹ آوریل ۱۹۱۲ میلادی درگذشت.
میرزا یحیی نوری | |
---|---|
نام اصلی | یحیی نوری |
زاده | ۱۸۳۱ میلادی طهران |
محل زندگی | تهران، نور، قبرس شمالی |
درگذشته | ۲۹ آوریل ۱۹۱۲ میلادی شهر فاماگوستا، کشور قبرس شمالی |
آرامگاه | قبرس شمالی |
لقب | صبح ازل، حضرت ثمره، وحید |
زمینه کاری | مروج مذهبی و مبلغ آیین بیانی، شاعر و نویسنده |
ملیت | ایرانی |
دوره | ناصرالدینشاه |
سبک نوشتاری | شعر عرفانی و مقالات مذهبی |
سالهای فعالیت | ۱۸۵۲ تا ۱۹۱۲ |
کتابها | متمم بیان، نور، روح واحد، حیاة و… |
دلیل سرشناسی | جانشینی سید علیمحمد باب |
تأثیرپذیرفته از | سید علیمحمد باب |
پدر و مادر | میرزا بزرگ نوری |
پس از تیرباران باب، پیروانش که به «بابی» مشهور بودند، طبق بیانات باب در کتاب بیان به دنبال موعود آئین جدید که در این کتاب با عنوان «منیظهرهالله» از او یاد شدهاست، میگشتند.[2] در سال ۱۸۶۳ بهاءالله، خود را منیظهرهالله، موعود کتاب بیان معرفی کرد. اکثر بابیان به او ایمان آورده و بهائی نامیده شدند.[3] گروه اندکی که به پیروی از میرزا یحیی، بابی ماندند، ازلی نام گرفتند.[4] ازلیان با تقیه و پنهان کردن هویت دینی خود، عملاً در جامعه اسلامی حل شدند.[5]