Top Qs
Chronologie
Chat
Contexte
cima
De Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Remove ads
Français
Forme de verbe
cima \si.ma\
- Troisième personne du singulier du passé simple de cimer.
Anagrammes
Voir aussi
- cima sur l’encyclopédie Wikipédia

Remove ads
Ancien occitan
Étymologie
- Du latin cyma.
Nom commun
cima *\Prononciation ?\ féminin
- (Géographie) Cime, sommet, tête, extrémité.
Variantes
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → Tome 1, Tome 2, Tome 3, Tome 4, Tome 5, Tome 6
Catalan
Étymologie
- Du latin cyma.
Nom commun
cima \Prononciation ?\
Synonymes
→ voir muntanya
Prononciation
Anagrammes
Espagnol
Étymologie
- Du latin cyma.
Nom commun
cima \ˈθi.ma\ féminin
- Cime, sommet, faîte.
La cima del cumulonimbo alcanza los dieciséis kilómetros de altura.
— (Hervé Le Tellier, traduit par Pablo Martín Sánchez, La Anomalia, Seix Barral, 2021)- Les dômes stratosphériques plafonnent à seize kilomètres de hauteur.
Synonymes
Dérivés
Prononciation
Remove ads
Italien
Étymologie
- Du latin cyma.
Nom commun
cima \ˈt͡ʃi.ma\ féminin
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « cima [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « cima [Prononciation ?] »
Anagrammes
Voir aussi
- cima sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)

Remove ads
Occitan
Étymologie
- Du latin cyma.
Nom commun
cima \ˈsi.mo̯\ (graphie normalisée) féminin
Synonymes
Vocabulaire apparenté par le sens
→ voir montanha
Variantes orthographiques
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « cima [ˈsi.mo̯] »
Anagrammes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → ieo12.org, mertyl.free.fr (PDF)
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
Remove ads
Portugais
Étymologie
- Du latin cyma.
Nom commun
cima \sˈi.mɐ\ (Lisbonne) \sˈi.mə\ (São Paulo) féminin
- Cime.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- Lisbonne : \sˈi.mɐ\ (langue standard), \sˈi.mɐ\ (langage familier)
- São Paulo : \sˈi.mə\ (langue standard), \sˈi.mə\ (langage familier)
- Rio de Janeiro : \sˈĩ.mɐ\ (langue standard), \sˈĩ.mɐ\ (langage familier)
- Maputo : \sˈi.mɐ\ (langue standard), \sˈĩ.mɐ\ (langage familier)
- Luanda : \sˈi.mɐ\
- Dili : \sˈi.mə\
- Porto (Portugal) : écouter « cima [sˈi.mɐ] »
- États-Unis : écouter « cima [sˈi.mɐ] »
- Yangsan (Corée du Sud) : écouter « cima [sˈi.mɐ] »
Anagrammes
Voir aussi
- cima sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais)

Références
- « cima » dans le Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
- « cima », dans le Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- « cima », dans le Dicionário Aulete Digital.
- « cima », dans Portal da língua portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage
- Cette page comporte des éléments adaptés ou copiés de l’article du Wiktionnaire en portugais, sous licence CC BY-SA 4.0 : cima (liste des auteurs et autrices).
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads