Antonio Riberi

Antonio Riberi, nado o 15 de xuño de 1897 en Monte Carlo (Mónaco) e finado o 16 de decembro de 1967 en Roma, foi un bispo católico e cardeal que serviu como nuncio na China, España e Irlanda.

Antonio Riberi

Biografía
Nacemento	15 de xuño de 1897 Mónaco
Morte	16 de decembro de 1967 (70 anos) Roma, Italia
Cardeal
26 de xuño de 1967 –
Apostolic Nuncio to Spain (en) España
28 de abril de 1962 – 26 de xuño de 1967
Apostolic Nuncio to Ireland (en) Irlanda
19 de febreiro de 1959 –
Apostolic Nuncio to the Republic of China (en) Taiwán
6 de xullo de 1946 – 1951
Arcebispo católico
28 de outubro de 1934 –
Arcebispo titular
13 de agosto de 1934 – Diocese: Dara (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Italia (1946–1967) Reino de Italia (1897–1946)
Relixión	Igrexa católica
Educación	Pontificia Universidade Gregoriana Academia Pontificia Eclesiástica
Actividade
Ocupación	sacerdote católico (1922–), teólogo
Lingua	Lingua castelá
Consagración	Pietro Fumasoni Biondi

Traxectoria

Primeiros anos

Riberi estudou no seminario de Cuneo, Italia, e na Universidade Pontificia Gregoriana e na Academia Pontificia Eclesiástica de Roma, onde recibiu a ordenación como sacerdote o 29 de xuño de 1922. Prolongou os seus estudos até 1925 no Instituto de Ciencias Sociais de Bérgamo. Entre 1925 e 1930, Riberi traballou como adxunto e secretario na nunciatura boliviana.

O 13 de agosto de 1934 foi nomeado Arcebispo Titular de Dara, e recibiu a consagración episcopal o 28 de outubro de mans do cardeal Pietro Fumasoni Biondi, cos arcebispos Giuseppe Pizzardo e Carlo Salotti como co-consagradores. Riberi foi máis tarde nomeado Delegado Apostólico para as misións africanas dependentes da Sagrada Congregación para a Propagación da Fe o 4 de novembro do mesmo ano, residindo en Mombasa, Kenya. Entre 1939 e 1946 dirixiu o servizo da Santa Sé para a asistencia dos prisioneiros de guerra e soldados feridos da segunda guerra mundial.

Nuncio

Foi nomeado nuncio para a China o 6 de xullo de 1946. Unha das súas primeiras medidas foi promover a presenza da Lexión de María na China, xa que na súa etapa en África coñecera a Edel Quinn e comprobara o éxito da súa actividade evanxelizadora.

Sobre as peticións do Partido Comunista da China dunha igrexa católica independente nese país, declarou en 1951 que:

A relixión católica foi establecida polo mesmo Xesús Cristo, chegando até nos polos Apóstolos como unha, santa e católica; un só corpo, como o corpo humano, co representante de Xesús —o Santo Pai— como a súa cabeza, é suprapolítica, indivisible por fronteiras nacionais ou por diferenzas políticas. Esta é a verdadeira natureza da Igrexa Católica, e mutilar esta natureza é deixar de ser católico. Disto séguese, xa que logo, que os católicos de calquera rexión que por circunstancias particulares sepáranse a vontade da Santa Sé, sepáranse tamén de Xesús e da Igrexa Católica. Calquera igrexa chamada a si mesma "igrexa católica nacional", nun sentido exclusivo, é simplemente unha igrexa cismática, e non a verdadeira e única Igrexa Católica.^[1]

En setembro dese ano foi expulsado da China polo réxime comunista acusado de "actividades de espionaxe". Foi nomeado nuncio para Irlanda o 19 de febreiro de 1959, e para España o 28 de abril de 1962. Entre 1962 e 1965, participou no Concilio Vaticano Segundo.

Cardealato e morte

Foi creado Cardeal-Presbítero de S. Girolamo della Carità polo papa Paulo VI no consistorio do 26 de xuño de 1967, mais finou poucos meses despois en Roma, con 70 anos de idade. Está enterrado no panteón familiar en Limone Piemonte.

Sucesión apostólica

Artigo principal: Sucesión apostólica.

• Antonio Riberi (1934)
• Pietro Fumasoni (1916)
• Domenico Serafini (1900)
• Serafino Vannutelli (1869)
• Constantino Patrizi Naro (1828)
• Carlo Odescalchi (1823)
• Giulio Maria della Somaglia (1788)
• Hyacinthe-Sigismond Gerdil (1777)
• Marcantonio Colonna (1762)
• Carlo della Torre Rezzonico (1743)
• Prospero Lorenzo Lambertini (1724)
• Pietro Francesco Orsini (1675)
• Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (1666)
• Ulderico Carpegna (1630)
• Luigi Caetani (1622)
• Ludivico Ludovisi (1621)
• Galeazzo Sanvitale (1604)
• Girolamo Bernerio (1586)
• Giulio Antonio Santorio (1566)
• Scipione Rebiba (1541)

Notas e referencias

1. MARIANI, Paul P. (2011). Harvard University Press, ed. Church Militant: Bishop Kung and Catholic Resistance in Communist Shanghai. p. 57. ISBN 9780674063174. The Catholic religion was established by Jesus Christ Himself, coming down to us from the Apostles, one, holy and Catholic; one body, like unto the human body, with Jesus' own representative —the Holy Father— as its head, it is super-political, indivisible by national boundaries or political differences. This is the very nature of the Catholic Church, and to mutilate this nature is to cease to be Catholic. It follows, therefore, that Catholics of any district who because of particular circumstances willingly separate themselves from the Holy See, also separate themselves from Jesus and from the Catholic Church. Any so-called "national Catholic church", in an exclusive sense, is simply a schismatic church, and not the true and one Catholic Church.

Dignidades da Igrexa católica
Predecesor: Arthur Hinsley	Delegado apostólico para as misións de África  1934 – 1945	Sucesor: David Mathew Delegado apostólico para a África Británica Oriental e Occidental
Predecesor: Mario Zanin	Internuncio apostólico para China  1946 - 1959	Sucesor: Giuseppe Caprio
Predecesor: Mario Zanin	Internuncio apostólico para China  1946 - 1959	Sucesor: Giuseppe Caprio
Predecesor: Albert Levame	Nuncio apostólico para Irlanda  1959 - 1962	Sucesor: Giuseppe Maria Sensi
Predecesor: Ildebrando Antoniutti	Nuncio apostólico para España  1962 - 1967	Sucesor: Luigi Dadaglio
Predecesor: Giulio Bevilacqua	Cardeal-Presbíero de San Girolamo della Carità  1967	Sucesor: Paolo Bertoli