David Bohm
From Wikipedia, the free encyclopedia
David Joseph[1] ou Joseph David[2] Bohm (/boʊm/), coñecido como David Bohm, nado en Wilkes-Barre, Pensilvania, o 20 de decembro de 1917 e finado en Londres o 27 de outubro de 1992 foi un físico teórico estadounidense, brasileiro e británico que fixo importantes e pouco ortodoxas contribucións nos campos da física teórica, a epistemoloxía e a neuropsicoloxía. Foi considerado como un dos maiores físicos cuánticos de todos os tempos[3].
Avanzou a opinión de que a física cuántica significaba que o vello modelo cartesiano da realidade -que hai dous tipos de substancias, a mental e a física, que interactúan dalgún xeito- era demasiado limitado. Para complementalo, desenvolveu unha teoría matemática e física da orde "implícita" e "explícita".[4][5] Cría que o cerebro, a nivel celular, funciona segundo as matemáticas dalgúns efectos cuánticos, e postulou que o pensamento se distribúe e non está localizado igual que as entidades cuánticas.
Bohm advertiu dos perigos da tecnoloxía desenfreada, defendendo a necesidade dun diálogo auténtico de apoio, que afirmou que podería ampliar e unificar divisións conflitivas e problemáticas no mundo social. Nisto, a súa epistemoloxía reflectiu a súa ontoloxía.[6] Polas súas afiliacións comunistas, foi obxecto dunha investigación do goberno en 1949, o que o levou a abandonar os Estados Unidos.[7] Seguiu a súa carreira científica en varios países, converténdose primeiro en brasileiro, sendo no Brasil profesor universitario, e despois en cidadán británico.
A principal preocupación de Bohm era comprender a natureza da realidade en xeral e da conciencia en particular como un todo coherente, que, segundo el, nunca é estático nin completo.