Glándula de Meibomio
From Wikipedia, the free encyclopedia
As glándulas de Meibomio ou glándulas tarsais son un tipo especial de glándulas sebáceas situadas no bordo das pálpebras dentro da placa tarsal, que producen unha secreción oleosa que impide a evaporación da película de bágoas que se forma no ollo humano. A súa secreción impide que esas bágoas se derramen nas meixelas, xa que quedan atrapadas entre o bordo aceitado e o globo ocular, e fai que as pálpebras pechadas sexan impermeables.[1] Na pálpebra superior hai aproximadamente 50 destas glándulas e na inferior hai unhas 25.
As glándulas reciben o seu nome polo do médico alemán Heinrich Meibom (1638–1700), que as describiu, aínda que xa se coñecían moito antes desde os tempos de Galeno.[2][3]