As linguas ugrofinesas é un grupo de linguas dentro da familia das linguas urálicas que exclúe as linguas samoiedas. O seu status, anteriormente aceptado como subfamilia do urálico, baséase en criterios formulados no século XIX e é criticado por algúns lingüistas contemporáneos como Tapani Salminen e Ante Aikio como inexactos e enganosos.[1][2] As tres linguas urálicas máis faladas, o húngaro, o finés e o estoniano, están incluídas dentro das linguas ugrofinesas, aínda que as raíces lingüísticas comúns a ambas as dúas ramas da árbore tradicional ugrofinesa (finopérmicas e úgricas) están distantes.
Mapa das linguas ugrofinesas.
O termo ugrofinés, que orixinalmente se refería a toda a familia, úsase ás veces como sinónimo do termo urálico, que inclúe as linguas samoiedas,[3] como ocorre habitualmente cando unha familia lingüística se amplía con máis descubrimentos.
Tapani Salminen, "The rise of the Finno-Ugric language family." In Carpelan, Parpola, & Koskikallio (eds.), Early contacts between Uralic and Indo-European: linguistic and archaeological considerations. Mémoires de la Société Finno-Ougrienne 242; Helsinqui 2001. 385–396.
Aikio, Ante (2019). "Proto-Uralic". En Bakró-Nagy, Marianne; Laakso, Johanna; Skribnik, Elena. Oxford Guide to the Uralic Languages. Oxford, UK: Oxford University Press. pp.1–4.
Aikio, Ante (2003). Angela Marcantonio, The Uralic Language Family: Facts, Myths and Statistics. (Book review.) In: Word – Journal of the International Linguistic Association 3/2003: 401–412.
Bakró-Nagy Marianne 2003. Az írástudók felelőssége. Angela Marcantonio, The Uralic Language Family. Facts, myths and statistics. In: Nyelvtudományi Közlemények 100: 44–62. (Downloadable: )
Bakró-Nagy Marianne 2005. The responsibility of literati. Angela Marcantonio, The Uralic Language Family. Facts, myths and statistics. In: Lingua 115: 1053–1062. (Downloadable: )
