Terra nullius
territorio que nunca foi sometido á soberanía de ningún estado / From Wikipedia, the free encyclopedia
Terra nullius (plural terrae nullius) é unha expresión latina proveniente do Dereito romano que significa "terra de ninguén" (do mesmo xeito que res nullius fai referencia a unha cousa que non é propiedade de ninguén). Utilízase no ámbito do dereito internacional para denominar un territorio que nunca foi sometido á soberanía dun Estado, ou sobre o cal un Estado renunciou, expresa ou implicitamente, á súa soberanía.[1] A soberanía sobre un territorio declarado terra nullius pode adquirirse por ocupación, aínda que nalgúns casos isto pode supoñer a violación dunha lei ou tratado internacional.[2]
Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
O sentido actual de terra nullius deriva dunha bula de 1095 titulada Terra Nullius, emitida polo papa Urbano II, pola que se lles permitía aos estados cristiáns europeos reclamar a soberanía de territorios habitados por pobos non cristiáns.[3] Esta concepto utilizouse posteriormente durante a época colonial para reclamar os territorios das colonias como espazos non ocupados e que, por tanto, o Estado conquistador podía ocupar legalmente. Nesa época tamén se utilizou o concepto no ámbito do Dereito privado, para privar os pobos indíxenas dos seus dereitos de propiedade sobre esas terras e permitir a repartición da propiedade entre os colonos.