Barthold Georg Niebuhr

Barthold Georg Niebuhr, nado o 27 de agosto de 1776 en Copenhague e finado o 2 de xaneiro de 1831 en Bonn, foi un historiador e político alemán de orixe danesa, fillo do explorador e cartógrafo Carsten Niebuhr.

Barthold Georg Niebuhr

(1828)
Biografía
Nacemento	27 de agosto de 1776 Copenhague, Dinamarca
Morte	2 de xaneiro de 1831 (54 anos) Bonn, Alemaña
Lugar de sepultura	Alter Friedhof Bonn (pt) 50°44′10″N 7°05′32″L
Historiographer of the Prussian state (en)
1810 –
Datos persoais
Educación	Christian-Albrechts-Universität zu Kiel
Actividade
Lugar de traballo	Bonn
Ocupación	historiador, economista, erudito clásico, profesor universitario, político, diplomático, escritor
Empregador	Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Accademia delle Scienze di Torino (1823–) Academia de Ciencias de Rusia Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Instituto Arqueolóxico Alemán Academia das Ciencias de San Petersburgo Academia Prusiana das Ciencias
Obra
Doutorando	Mikhail Kutorga (en)
Familia
Pai	Carsten Niebuhr
Irmáns	Christiane Niebuhr
Premios
Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Нибур Бартольд Георг) Allgemeine Deutsche Biographie Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Traxectoria

Profesor da Universidade de Berlín desde 1810, foi pioneiro no uso do novo «método histórico crítico» nos seus traballos. A súa obra máis importante é a clásica Historia de Roma (Römische Geschichte).

Tamén concibiu un proxecto no que pretendía revisar e ampliar o orixinal de vinte e catro volumes do Corpus Byzantinae Historiae (ás veces chamado Byzantine du Louvre), publicado en París entre 1648 e 1711 baixo a dirección inicial da erudito xesuíta Philippe Labbe.^[1][2] A serie, de 50 volumes de autores bizantinos denominouse Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae e tivo primeiro a súa sede na Universidade de Bonn; con todo, trala morte de Niebuhr en 1831, a supervisión do proxecto pasou ao seu colaborador Immanuel Bekker na Academia Prusiana das Ciencias de Berlín.^[3]