Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987 foi a 38ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 30ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que comezaron o 12 de abril e finalizaron o 15 de novembro. Este campionato tamén incluíu o Trofeo Jim Clark e o Trofeo Colin Chapman Trophy que se disputaron, respectivamente, por pilotos e construtores de Fórmula Un para coches propulsados por motores de aspiración atmosférica.

Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987

Tipo	Fórmula 1
Deporte	automobilismo
Organizador	Federación Internacional do Automóbil
Número de participantes	32
Localización  e  Datas
Intervalo de tempo	12 de abril de 1987 – 15 de novembro de 1987
Número de edición	38  (1987)
Competición
Campionato do Mundo de Construtores	WilliamsF1
Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1	Nelson Piquet
Datos estatísticos
Carreires	16
← 1986 1988 →

Nelson Piquet gañou o seu terceiro título, pilotando para Williams.

O compañeiro de Piquet, Nigel Mansell foi segundo.

Ayrton Senna de Lotus rematou terceiro no campionato.

O Campionato do Mundo de 1987 viu un longo duelo toda a tempada entre os dous pilotos de Williams, o brasileiro bicampión mundial Nelson Piquet e o piloto británico Nigel Mansell. A parella gañou nove das dezaseis carreiras da tempada nos seus Williams FW11B, aínda que só lograron unha vitoria nas cinco primeiras carreiras. O seu dominio a metade de tempada eliminara toda competencia. Mansell logrou seis vitorias en comparación co máis consistente Piquet con tres. O duelo cada vez máis antagónica tivo un final prematuro no Gran Premio do Xapón cando Mansell estrelouse con forza na práctica sufrindo unha lesión nas costas que o deixou fóra nas dúas últimas carreiras da tempada.

A batalla polo terceiro lugar no campionato tamén se resolveu a finais da tempada, co piloto brasileiro Ayrton Senna que pilotaba un Lotus 99T terminando con nove puntos de vantaxe sobre o campión do mundo da tempada anterior, o francés Alain Prost (McLaren MP4/3).

Williams-Honda dominou o Campionato de Construtores, logrando 137 puntos respecto de McLaren-TAG con 76 puntos. Lotus-Honda logrou o terceiro lugar nos puntos logo de resistir a carga de final de tempada de Ferrari liderado polo piloto austríaco Gerhard Berger que gañou as dúas últimas carreiras do ano no Xapón e Australia.

Dous novos sub-campionatos creáronse para a tempada de 1987. O Trofeo Jim Clark para os pilotos dos coches propulsados por motores de aspiración natural e o seu campionato paralelo para construtores, o Trofeo Colin Chapman, axudou a animar aos equipos que non tiñan acceso aos motores turbo, mentres que ao mesmo tempo recoñecía a próxima prohibición dos turbos para a tempada 1989 de Fórmula Un. O piloto británico Jonathan Palmer (Tyrrell DG016) gañou o campionato, conseguiuno no Xapón e terminou con 21 puntos por diante do seu compañeiro de equipo, o francés Philippe Streiff. Como Tyrrell foi o único equipo con dous autos no trofeo de Colin Chapman, dominou o campionato. Os resultados de Philippe Alliot no Larrousse para ser terceiro no Trofeo Jim Clark, e o Lola LC87 foi segundo no Trofeo Colin Chapman.

En 1987 introducíronse novas normas, nun esforzo non só para facer o regreso dos motores normalmente aspirados máis competitivos, para reducir custos e tamén para frear os coches cun conseguinte aumento da seguridade. Como parte dun plan de dous anos para eliminar os turbos da Fórmula Un, a FIA introduciu unha válvula pop-off obrigatoria aos coches turbo alimentados que o restrinxía a 4,0 bar, o que limita a potencia do motor (un director de equipo anónimo comentou na apertura da tempada en Brasil que a válvula pop-off era "a única peza en bruto da enxeñería nun coche de Gran Premio moderno"). Con todo, os avances no desenvolvemento de motores, aerodinámica, pneumáticos e suspensión significou que, a pesar da limitación nos turbos, os principais equipos como Williams, McLaren e Ferrari regularmente lograron rexistros máis rápidos dos que tiñan en 1986, cando o turbo non tiña restricións. A FIA tamén prohibiu os pneumáticos de cualificación super brandos (e pegañentos) en 1987.

Pilotos e construtores

Equipo	Construtor	Chasis	Motor	Pneum.	Nº	Piloto	Carreiras	Piloto de probas
Marlboro McLaren International	McLaren	MP4/3	TAG TTE PO1 1.5 V6t	G	1	Alain Prost	Todas	n/a
					2	Stefan Johansson	Todas
Data General Team Tyrrell	Tyrrell	DG016	Ford Cosworth DFZ 3.5 V8	G	3	Jonathan Palmer	Todas	n/a
					4	Philippe Streiff	Todas
Canon Williams Honda Team	Williams	FW11B	Honda RA167E 1.5 V6t	G	5	Nigel Mansell	1-15	Jean-Louis Schlesser
						Riccardo Patrese	16
					6	Nelson Piquet	Todas
Motor Racing Developments	Brabham	BT56	BMW M12/13 1.5 L4t	G	7	Riccardo Patrese	1-15	n/a
						Stefano Modena	16
					8	Andrea de Cesaris	Todas
West Zakspeed Racing	Zakspeed	861 871	Zakspeed 1500/4 1.5 L4t	G	9	Martin Brundle	Todas	n/a
					10	Christian Danner	Todas
Camel Team Lotus Honda	Lotus	99T	Honda RA167E 1.5 V6t	G	11	Satoru Nakajima	Todas	n/a
					12	Ayrton Senna	Todas
Team El Charro AGS	AGS	JH22	Ford Cosworth DFZ 3.5 V8	G	14	Pascal Fabre	1-14	n/a
						Roberto Moreno	15-16
Leyton House March Racing Team	March	87P 871	Ford Cosworth DFZ 3.5 V8	G	16	Ivan Capelli	Todas	Kris Nissen
USF&G Arrows Megatron	Arrows	A10	Megatron M12/13 1.5 L4t	G	17	Derek Warwick	Todas	n/a
					18	Eddie Cheever	Todas
Benetton Formula Ltd	Benetton	B187	Ford Cosworth GBA 1.5 V6t	G	19	Teo Fabi	Todas	Johnny Dumfries Emanuele Pirro
					20	Thierry Boutsen	Todas
Osella Squadra Corse	Osella	FA1I	Alfa Romeo 890T 1.5 V8t	G	21	Alex Caffi	Todas	n/a
					22	Gabriele Tarquini	2
						Franco Forini	11-13
Minardi Team SpA	Minardi	M187	Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6t	G	23	Adrián Campos	Todas	Franco Scapini
					24	Alessandro Nannini	Todas
Ligier Loto	Ligier	JS29 JS29B JS29C	Megatron M12/13 1.5 L4t	G	25	René Arnoux	2-16	n/a
					26	Piercarlo Ghinzani	2-16
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	F1/87	Ferrari 033D 1.5 V6t	G	27	Michele Alboreto	Todas	n/a
					28	Gerhard Berger	Todas
Larrousse Calmels	Lola	LC87	Ford Cosworth DFZ 3.5 V8	G	29	Yannick Dalmas	14-16	n/a
					30	Philippe Alliot	2-16
Enzo Coloni Racing Car System	Coloni	FC187	Ford Cosworth DFZ 3.5 V8	G	32	Nicola Larini	11, 13	n/a

Calendario de Grandes Premios

Rd.	Carreira	Data	Circuíto	Pole Position	Volta rápida	Piloto gañador	Construtor	Resultados
1	Gran Premio do Brasil	12 de abril	Jacarepaguá	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
2	Gran Premio de San Marino	3 de maio	Imola	Ayrton Senna	Teo Fabi	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
3	Gran Premio de Bélxica	17 de maio	Spa-Francorchamps	Nigel Mansell	Alain Prost	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
4	Gran Premio de Mónaco	31 de maio	Mónaco	Nigel Mansell	Ayrton Senna	Ayrton Senna	Lotus-Honda	Resultados
5	Gran Premio de Detroit	21 de xuño	Detroit	Nigel Mansell	Ayrton Senna	Ayrton Senna	Lotus-Honda	Resultados
6	Gran Premio de Francia	5 de xullo	Paul Ricard	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
7	Gran Premio do Reino Unido	12 de xullo	Silverstone	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
8	Gran Premio de Alemaña	26 de xullo	Hockenheimring	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
9	Gran Premio de Hungría	9 de agosto	Hungaroring	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
10	Gran Premio de Austria	16 de agosto	Österreichring	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
11	Gran Premio de Italia	6 de setembro	Monza	Nelson Piquet	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
12	Gran Premio de Portugal	20 de setembro	Estoril	Gerhard Berger	Gerhard Berger	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
13	Gran Premio de España	27 de setembro	Jerez	Nelson Piquet	Gerhard Berger	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
14	Gran Premio de México	18 de outubro	Hermanos Rodríguez	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
15	Gran Premio do Xapón	1 de novembro	Suzuka	Gerhard Berger	Alain Prost	Gerhard Berger	Ferrari	Resultados
16	Gran Premio de Australia	15 de novembro	Adelaida	Gerhard Berger	Gerhard Berger	Gerhard Berger	Ferrari	Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1987

Os puntos para o Campionato de pilotos de 1987 concédense sobre unha base 9-6-4-3-2-1 aos seis mellores pilotos colocados en cada carreira. Con todo, só os once mellores resultados do campionato contan para o total final.

Pos Piloto BRA SMR BEL MON DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR ESP MEX XPN AUS Pts[1] 1 Nelson Piquet 2 NTS Ret 2 2 2 2 1 1 2 1 3 4 2 15† Ret 73 (76) 2 Nigel Mansell 6 1 Ret Ret 5 1 1 Ret 14† 1 3 Ret 1 1 NTS 61 3 Ayrton Senna Ret 2 Ret 1 1 4 3 3 2 5 2 7 5 Ret 2 DSC 57 4 Alain Prost 1 Ret 1 9† 3 3 Ret 7† 3 6 15 1 2 Ret 7 Ret 46 5 Gerhard Berger 4 Ret Ret 4 4 Ret Ret Ret Ret Ret 4 2 Ret Ret 1 1 36 6 Stefan Johansson 3 4 2 Ret 7 8 Ret 2 Ret 7 6 5 3 Ret 3 Ret 30 7 Michele Alboreto 8† 3 Ret 3 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 15† Ret 4 2 17 8 Thierry Boutsen 5 Ret Ret Ret Ret Ret 7 Ret 4 4 5 14 16† Ret 5 3 16 9 Teo Fabi Ret Ret Ret 8 Ret 5 6 Ret Ret 3 7 4† Ret 5 Ret Ret 12 10 Eddie Cheever Ret Ret 4 Ret 6 Ret Ret Ret 8 Ret Ret 6 8† 4 9† Ret 8 11 Jonathan Palmer 10 Ret Ret 5 11 7 8 5 7 14 14 10 Ret 7 8 4 7 12 Satoru Nakajima 7 6† 5 10 Ret NC 4 Ret Ret 13 11 8 9 Ret 6 Ret 7 13 Riccardo Patrese Ret 9 Ret Ret 9 Ret Ret Ret 5 Ret Ret Ret 13 3 11 9† 6 14 Andrea de Cesaris Ret Ret 3 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8† 4 15 Philippe Streiff 11 8 9 Ret Ret 6 Ret 4 9 Ret 12 12 7 8 12 Ret 4 16 Derek Warwick Ret 11† Ret Ret Ret Ret 5 Ret 6 Ret Ret 13 10 Ret 10 Ret 3 17 Philippe Alliot 10 8 Ret Ret Ret Ret 6 Ret 12 Ret Ret 6 6 Ret Ret 3 18 Martin Brundle Ret 5 Ret 7 Ret Ret NC NC Ret DSC Ret Ret 11 Ret Ret Ret 2 19 Ivan Capelli NTS Ret Ret 6 Ret Ret Ret Ret 10 11 13 9 12 Ret Ret Ret 1 20 René Arnoux NTS 6 11 10 Ret Ret Ret Ret 10 10 Ret Ret Ret Ret Ret 1 21 Roberto Moreno Ret 6 1 — Yannick Dalmas[2] 9 14 5 0* — Christian Danner 9 7 Ret EX 8 Ret Ret Ret Ret 9 9 Ret Ret Ret Ret 7 0 — Piercarlo Ghinzani Ret 7 12 Ret Ret EX Ret 12 8 8 Ret Ret Ret 13 Ret 0 — Pascal Fabre 12 13 10 13 12 9 9 Ret 13 NC NSC NSC Ret NSC 0 — Alessandro Nannini Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 11 Ret 16 11† Ret Ret Ret Ret 0 — Alex Caffi Ret 12† Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret NSC Ret Ret NSC 0 — Adrián Campos DSC Ret Ret NTS Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 14 Ret Ret Ret 0 — Franco Forini Ret Ret NSC 0 — Nicola Larini NSC Ret 0 — Gabriele Tarquini Ret 0 — Stefano Modena Ret 0 Pos Piloto BRA SMR BEL MON DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR ESP MEX XPN AUS Pts

Lenda Cor Resultado Ouro Gañador Prata 2º posto Bronce 3º posto Verde Remata nos puntos Azul Non remata nos puntos Non se califica (NC) Púrpura Non remata (Ret) Vermello Non se califica (NSC) Non se precalifica (NSPC) Negro Descualificado (DSC) Branco Non tomou a saída (NTS) Carreira cancelada (C) Azul claro Prácticas só (PS) Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante) En branco Non participou nas prácticas (NPP) Excluído (EX) Non chegou (NCG) Negra – Pole Cursiva – Volta rápida † Condutores que non terminaron o Gran Premio, pero se clasificaron ao completar máis do 90% da distancia de carreira.

Jim Clark Trophy (para os condutores de vehículos equipados con motores de aspiración atmosferica

Pos	Piloto	BRA	SMR	BEL	MON	DET	FRA	RU	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	ESP	MEX	XPN	AUS	Pts
1	Jonathan Palmer	1	Ret	NTS	1	1	2	1	2	1	3	3	2	Ret	2	1	1	95
2	Philippe Streiff	2	1	2	Ret	Ret	1	Ret	1	2	Ret	1	3	2	3	2	Ret	74
3	Philippe Alliot		2	1	Ret	Ret	Ret	Ret	3	Ret	2	Ret	Ret	1	1	Ret	Ret	43
4	Ivan Capelli	NTS	Ret	Ret	2	Ret	Ret	Ret	Ret	3	1	2	1	3	Ret	Ret	Ret	38
5	Pascal Fabre	3	3	3	3	2	3	2	Ret	4	NC	NSC	NSC	Ret	NSC			35
6	Roberto Moreno															Ret	3	4
—	Yannick Dalmas														4	3	2	0*
—	Nicola Larini											NSC		Ret				0
Pos	Piloto	BRA	SMR	BEL	MON	DET	FRA	RU	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	ESP	MEX	XPN	AUS	Pts