Edificio El Moderno

O Edificio El Moderno é unha construción civil da cidade de Vigo, situada na número 1 da rúa Policarpo Sanz, facendo esquina coa rúa de Carral. É un dos edificios históricos máis significativos da cidade.

Edificio El Moderno
Vista xeral da fachada desde a Porta do Sol de Vigo.
Tipo	edificio
Estado de uso	Vivenda e sede social do Banco de Galicia
Estilo	arquitectura ecléctica
Persoas e organizacións
Encargado por	Manuel Bárcena Franco
Arquitecto/a	Michel Pacewicz
Datas
Fundación	1902
Dimensións
Pisos sobre o solo	7 (semisotos, planta baixa, entresollado, tres andares, e un ático baixo cuberta)
Localización
42°14′17″N 8°43′29″O
Estado	España
Comunidade autónoma	Galicia
Provincia	provincia de Pontevedra
Concello	Vigo
Rúa	rúa de Policarpo Sanz
Enderezo	Rúa Policarpo Sanz, 1
[ Wikidata ]

Historia

A súa construción promoveuna Manuel Bárcena Franco, conde de Torrecedeira, co obxectivo de facer un edificio para vivendas de renda. O arquitecto ao que se encomendou o encargo foi o francés de orixe polaca Michel Pacewicz, que iniciou as obras en 1897 e rematounas en 1902. O edificio recibe o nome de "El Moderno" por un famoso hotel que estivo alí instalado,^[1] e que recibía ese nome, creado en 1906 por Jesús Fernández Otero, primeiro tenente de alcalde de Vigo, e empresario que tamén explotaría o Hotel Continental. Foi renovado en 1953 polo produtor de cinema Cesáreo González, que lle deu o nome de Gran Hotel.

Construción e estilo

Trátase dunha obra onde a influencia francesa é máis que evidente. O edificio consta de semisoto, planta baixa, entreplanta, tres plantas, e un ático baixo cuberta con óculos. Unha modificación en 1977, moi pouco respectuosa co edificio orixinal, modificou o interior por completo, a cuberta para sumar dous andares, e eliminou a cúpula de escamas cromáticas que coroa a rotonda do esquinal.^[1]

A fachada a Policarpo Sanz é simétrica e ofrece unha composición de diferentes formas arquitectónicas,^[2] distribuídas segundo as plantas, mesturando vans de diferentes alturas e anchuras, illados ou englobados entre grandes columnatas corintias, con frontóns neobarrocos partidos con volutas; tamén combina balcóns corridos e individuais, con petrís pétreos ou forxados, amofadillado con alternancia de perpiaños e dovelas resaltados mediante esgrafiado, arcos escarzanos, semicirculares, elípticos, e linteis fortemente decorados. Inspirado nun barroco rococó francés, pero con forte presenza modernistas nos ventanais e arcos rebaixados, así como a cúpula e os balcóns con pedra novelda. Destaca a perfección do traballo de cantaría, outra mostra máis do nivel de calidade alcanzado pola profesión en Vigo neses anos.

Galería de imaxes

• 
  Nunha postal de 1925 de Hauser y Menet
• 
  e nunha foto de 2011.