Explorer 11

Explorer 11, tamén coñecido como S15, foi o undécimo satélite artificial do programa Explorer. Foi lanzado o 27 de abril de 1961 mediante un foguete Juno II desde Cabo Cañaveral.

Explorer 11 (S 15)
Representación artística do Explorer 11.
Tipo	Observatorio espacial.
Organización	NASA[1]
Satélite de	Terra
Data de lanzamento	27 de abril de 1961[1][2][3]
Foguete portador	Juno II[1][4]
Sitio de lanzamento	Cabo Cañaveral[1][5]
Obxectivo da misión	Observación de raios gamma de alta enerxía.[1][5]
NSSDC ID	1961-013A
Masa	37,2 kg[1][4]
Dimensións	Caixa octogonal de aluminio de 30,5 x 30,5 x 58,5 cm situado sobre un cilindro de 15,2 cm de diámetro e 52,2 cm de longo.[1]
Datos orbitais
Semieixo maior	7267,8 km[2]
Inclinación	28,8 graos[2]
Apoapse	1317,3 km[2]
Periapse	476,4 km[2]
v c e

Características

O obxectivo de Explorer 11 foi detectar raios gamma de orixe astronómico, en especial os provenientes do plano galáctico, do centro da Galaxia, do Sol e de radiofontes coñecidas, relacionar as medicións de densidades de fluxo de raios cósmicos e a densidade de materia interestelar, e medir o albedo de raios gamma de alta enerxía da atmosfera terrestre.^[1]

O satélite estabilizábase mediante xiro e estaba composto por unha caixa octogonal de aluminio de 30,5 x 30,5 x 58,5 cm situado sobre un cilindro de 15,2 cm de diámetro e 52,2 cm de longo. A telemetría enviábase en tempo real debido ó fallo da grabadora de cinta trala posta en órbita.^[1]

Instrumentos

Detector de raios gamma de Explorer 11.

Diagrama do detector de raios gamma.

O detector de raios gamma medía 25 cm de diámetro e 51 cm de longo, cun peso duns 12 kg. Estaba formado por capas de cristal de centelleo formado por ioduro de cesio e ioduro de sodio e un contador Cerenkov de metacrilato rodeado por plástico centelleador de anticoincidencia.^[6]

As observacións comezaron o 19 de maio de 1961 e duraron uns 4 meses e en total detectáronse 22 eventos producidos por raios gamma e 22.000 producidos por raios cósmicos.^[6]