Cazón

O cazón ou tollo^[1] (Galeorhinus galeus) é unha especie de elasmobranquio carcarriniforme da familia dos triáquidos (Triakidae) amplamente distribuída nas augas temperadas de todos os mares e océanos.^[2]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Cazón (homónimos).

Cazón (Galeorhinus galeus)
Galeorhinus galeus
Estado de conservación
Vulnerable
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Subfilo: Vertebrata Clase: Chondrichthyes Subclase: Elasmobranchii Superorde: Selachimorpha Orde: Carcharhiniformes Familia: Triakidae Xénero: Galeorhinus Blainville, 1816 Especie: G. galeus
Nome binomial
Galeorhinus galeus Linnaeus, 1758
Distribución mundial do cazón (Galeorhinus galeus) Distribución mundial do cazón (Galeorhinus galeus)

Cazón en adobo en cama de leituga.

Sen espiñas diante das aletas dorsais, pode chegar a medir até 2 m e pesar até 45 kg. É unha especie demersal (é dicir, nadadora), pero de vida ligada ao fondo, habitando en fondos de entre os 40 e os 100 m.

Distribución

Amplamente distribuído en augas temperadas. Encóntrase no Atlántico en Venezuela, o sur do Brasil, Uruguai, Arxentina; e de Islandia a Suráfrica, incluíndo o Mediterráneo; no Pacífico, en Australia e Nova Zelandia, Hawai e da Columbia Británica até Chile, pasando por California, golfo de California, o sur de Baixa California e o Perú.

Usos

Na cociña das provincias de Cádiz, Sevilla, Málaga e Huelva adoita cociñarse en adobo. Nas Canarias tamén se cociña, recibindo alí o nome de "tollo".

Na Arxentina adoita secarse até adquirir o aspecto do bacallau seco, e prepáranse guisos e outros pratos que son principalmente consumidos durante a Semana Santa, aínda por quen non son cristiáns, debido ao tradicional, nutritivo e apetecíbel.

Tamén se consome na zona do golfo de México, moi particularmente na baía de Campeche. A gastronomía campechana é famosa en México por un prato denominado "pan de cazón", consistente en capas sucesivas de tortillas (de millo) untadas de feixóns refritos, e recheas de cazón desmiuzado e cuberto todo cunha salsa de tomate, e acompañado de rebandas de aguacate.

En Venezuela, o cazón utilízase para moitos pratos de comida, sendo o máis típico a empanada de cazón e/ou arepas, con cazón fervido e aliñado con cebola, pemento moído, pemento picante etc; faise un guiso e con isto prepárase un moitas comidas. Consómese maiormente na illa de Margarita e en todo o oriente do país. Con el prepárase unha torta chamada nesa rexión torta de cazón, que se acompaña con rebandas de plátano frito. Tamén é moi coñecido o chamado pabellón margariteño, no que se substitúe a carne mechada do tradicional pabellón criollo polo mencionado guiso.

Consumo sustentábel

En 2010, Greenpeace España engadiu o cazón á súa lista vermella de peixes. Esta lista vermella de especies pesqueiras inclúe quince especies vendidas nos supermercados españois que poden proceder dunha pesca ou acuicultura non sustantábeis.^[3]