Gran Premio do Reino Unido de 1951
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
O Gran Premio do Reino Unido de 1951 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 14 de xullo de 1951 no circuíto de Silverstone, Silverstone, Inglaterra. Foi a quinta carreira da tempada de Fórmula Un de 1951. A carreira, disputada sobre 90 voltas foi a primeira vitoria de José Froilán González, e tamén a primeira de moitas para o equipo Ferrari. Tanto o equipo como o piloto tamén lograron a súa primeira pole position durante a fin de semana. Juan Manuel Fangio terminou segundo nun Alfa Romeo e Luigi Villoresi terceiro en Ferrari.
Remove ads
Informe
José Froilán González foi un segundo máis rápido que Juan Manuel Fangio na clasificación, logrando a primeira pole position da súa carreira. Tamén foi a primeira pole position para o equipo Ferrari, e a primeira no Campionato do Mundo (con exclusión das carreiras das 500 Millas de Indianápolis), non marcada por un Alfa Romeo. Nino Farina e Alberto Ascari cualificaron en terceira e cuarta posición, completando a primeira fila. González e Fangio saíron disparados case en paralelo desde a primeira fila da grella, seguidos de cerca polos outros Alfa Romeo e Ferraris. O piloto de Alfa Romeo Felice Bonetto, que saíu na sétima posición, foi o primeiro home na primeira curva, co Ferrari de González en segunda posición. González tomou o liderado de Bonetto na segunda volta, seguido de Fangio. Os BRM de Reg Parnell e Peter Walker foron en persecución dos líderes. O equipo chegara no último minuto, e non participara nas practicas, nin sequera clasificou para a súa primeira carreira, saíndo nas posicións 19 e 20. Na volta 6, Fangio comezou a achegarse a González, ó que lle pasou na recta na volta 10, e aos poucos comezou a afastarse. O Maserati de John James converteuse no primeiro retirado da carreira na volta 23 cun problema no radiador, pero pronto se lles uniron Luís Quirón, compañeiro de equipo en Maseratti, o Ferrari de Alberto Ascari e Farina. Farina detívose na curva da Abadía logo de 75 voltas co embrague patinándolle e o seu motor en chamas. Farina estabelecera a volta rápida na volta 38, cun tempo de 1 minuto 44 segundos, cunha velocidade media de 99´99 quilómetros por hora, asegurando un punto esa fin de semana. González volveu tomar a dianteira na volta 39 cun adiantamento na curva Becketts. Mantivo a súa vantaxe durante o resto da carreira (con exclusión dunha volta, cando entrou en boxes xusto antes de que o fixera Fangio). Os pilotos de BRM Parnell e Walker seguían correndo, a pesar de que estaban sufrindo queimaduras nas mans e nos pés, finalmente, acabarían quinto e sétimo respectivamente. González logrou a súa primeira vitoria e a de Ferrari nunha carreira do Campionato do Mundo por 51 segundos. Foi a primeira carreira do Campionato Mundial (con exclusión da Indy 500), que non foi gañado por un Alfa Romeo. Con todo un Alfa aínda estaba en segundo lugar, o de Fangio, campión ao final da tempada. Luigi Villoresi levou ao segundo Ferrari ao podio despois de terminar en terceiro lugar, dúas voltas atrás. Bonetto e Parnell foron os outros dous anotadores de puntos na carreira, acabando en cuarta e quinta posición respectivamente. Ao final resultou que, González competira cun chasis e un motor máis vello que os dos seus compañeiros de equipo, Villoresi e Ascari.[1]
Remove ads
Clasificación
Cualificación
Carreira
Remove ads
Posicións logo da carreira
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os catro mellores resultados contan para o campionato.
Notas
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads