Hendrika Johanna van Leeuwen

Hendrika Johanna van Leeuwen, nada o 3 de xullo de 1887 na Haia e finada o 26 de febreiro de 1974 en Delft, foi unha física holandesa coñecida polas súas contribucións á teoría do magnetismo .

Hendrika Johanna van Leeuwen

Biografía
Nacemento	3 de xullo de 1887 A Haia, Países Baixos
Morte	26 de febreiro de 1974 (86 anos) Delft, Países Baixos
Educación	Universidade de Leiden
Director de tese	Hendrik Lorentz
Actividade
Campo de traballo	Física, mecánica cuántica e magnetismo
Ocupación	física, profesora universitaria
Empregador	Universidade Técnica de Delft, Lector (1947–1955)
Descrito pola fonte	1001 vrouwen in de 20ste eeuw Ongekend

Hendrika Johanna van Leeuwen (1925).

Van Leeuwen estudou na Universidade de Leiden con Hendrik Antoon Lorentz, onde obtivo o seu doutoramento en 1919. Na súa disertación explicou por que o magnetismo é esencialmente un efecto mecánico cuántico,^[1] hoxe coñecido como teorema de Bohr-van Leeuwen .^[2]

Traxectoria

Durante e despois do doutoramento traballou como mestra en centros de ensino secundario.

En setembro de 1920, foi axudante de investigación na Universidade Tecnolóxica de Delft, onde continuou estudando fenómenos magnéticos. Desenvolveu un modelo para reducir a permeabilidade en metais ferromagnéticos que, a diferenza dos modelos propostos anteriormente, correspondía a datos medidos experimentalmente. Fixo unha presentación sobre este tema nunha conferencia sobre ferromagnetismo en abril de 1947 en Delft.

Xusto despois da segunda guerra mundial, a universidade tivo dificultades para contratar profesores. Van Leeuwen beneficiouse desta escaseza e en abril de 1947 foi ascendida a profesora de física teórica e aplicada. Seguirán outras dúas mulleres: Antonia Korvezee en 1948 en química e Jentina Leene en 1949 en tecnoloxía da fibra.

Van Leeuwen retirouse en 1952. En 1960, trasladouse a Huyse van Sint Christoffel, unha residencia de anciáns para mulleres no centro de Delft, onde viviu ata a súa morte en 1974.^[3]