Hidracina

A hidracina é un composto químico líquido incoloro a temperatura e presión ambiente, irritante, corrosivo, inflamable e con olor a amoníaco.

Hidracina
Hidrato de hidracina
Nome sistemático Hidrazina[1]
Outros nomes Diamina[2] Diazano[1]
Identificadores
Número CAS	302-01-2
PubChem	9321
ChemSpider	8960
UNII	27RFH0GB4R
Número CE	206-114-9
Número UN	2029
KEGG	C05361
MeSH	Hydrazine
ChEBI	CHEBI:15571
ChEMBL	CHEMBL1237174
Número RTECS	MU7175000
Referencia Beilstein	878137
Referencia Gmelin	190
3DMet	B00770
Imaxes 3D Jmol	Image 1
SMILES NN
InChI InChI=1S/H4N2/c1-2/h1-2H2 Key: OAKJQQAXSVQMHS-UHFFFAOYSA-N InChI=1/H4N2/c1-2/h1-2H2 Key: OAKJQQAXSVQMHS-UHFFFAOYAZ
Propiedades
Fórmula molecular	N2H4
Masa molecular	32,0452 g mol−1
Aspecto	Líquido incoloro
Densidade	1,021 g cm−3
Punto de fusión	2 °C; 35 °F; 275 K
Punto de ebulición	114 °C; 237 °F; 387 K
log P	0,67
Presión de vapor	1 kP (a 30,7 °C)
Acidez (pKa)	8,10[3]
Basicidade (pKb)	5,90
Índice de refracción (nD)	1,46044 (a 22 °C)
Viscosidade	0,876 cP
Estrutura
Forma da molécula	Piramidal triangular no N
Momento dipolar	1,85 D[4]
Termoquímica
Entalpía estándar de formación ΔfHo298	50,63 kJ mol−1
Entropía molar estándar So298	121,52 J K−1 mol−1
Perigosidade
MSDS	ICSC 0281
Pictogramas GHS
Palabra sinal GHS	DANGER
EU Index	007-008-00-3
Clasificación da UE	T+ N [5]
Frases R	R45, R10, R23/24/25, R34, R43, R50/53
Frases S	S53, S45, S60, S61
NFPA 704	4 4 3
Punto de inflamabilidade	52 °C; 126 °F; 325 K
Temperatura de autoignición	24 to 270 °C (75 to 518 °F; 297 to 543 K)
Límites de explosividade	1,8–99,99%
LD50	59–60 mg/kg (oral en ratas, ratos)[6]
Compostos relacionados
Outros anións	tetrafluorohidrazina peróxido de hidróxeno difosfano difosforo tetraioduro
Outros catións	hidrazinas orgánicas
azanos binarios relacionados	Amoníaco triazano
Compostos relacionados	diazeno triazeno tetrazeno difosfeno
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

Na súa forma sólida é de cor branca. A súa fórmula é N₂H₄ e obtense por reacción entre amoníaco, cloro e hidróxido sódico. É lixeiramente soluble en amoníaco e metilamina. É soluble en auga, metanol, etanol e etilenodiamida. Obtense mediante o proceso Raschig.

Un dos seus usos principais é como propelente para foguetes, sobre todo como monopropelente (usado en solitario) en satélites para manter a súa órbita e en manobras de control de altitude, como no caso de SEOSAT-Ingenio.^[7] O seu uso en grandes foguetes caeu en desuso a favor da dimetilhidracina asimétrica (UDMH).^[8][9]