ISEE 3

ISEE 3, acrónimo de International Sun-Earth Explorer 3, tamén coñecido como Explorer 59 e máis tarde como International Cometary Explorer (ICE), foi un satélite artificial colaboración da NASA e da ESA lanzado o 12 de agosto de 1978 mediante un foguete Delta 2914 desde Cabo Cañaveral.^[1][6][5]

ISEE 3 / International Sun-Earth Explorer 3 / Explorer 59 / International Cometary Explorer / ICE
ISEE 3
Tipo	Científico
Organización	NASA/ESA
Data de lanzamento	12 de agosto de 1978, 15:12 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Delta 2914[1][5]
Sitio de lanzamento	Cabo Cañaveral, rampla 17B[1][6]
Obxectivo da misión	Estudo das partículas e campos magnéticos da magnetosfera terrestre e solar e a súa interacción, estudo do comenta Giacobini-Zinner.[1][6]
NSSDC ID	1978-079A
Masa	300 kg[1]
Potencia	173 W[1]
v c e

Características

ISEE 3 formaba parte do Programa Explorer e foi parte dunha flotilla de tres naves (xunto con ISEE 1 e ISEE 2) para estudar os campos e partículas da magnetosfera terrestre e solar e a súa interacción. As tres naves fixeron medicións en diferentes partes do espazo, das proximidades terrestre ao espazo interplanetario. ISEE 3 foi colocada inicialmente no punto de Lagrange L1 do sistema Terra-Sol nunha órbita de halo. En 1982 modificouse a súa órbita para rematar nunha órbita heliocéntrica e sobrevoar o cometa Giacobini-Zinner o 11 de setembro de 1985, fase durante a cal a nave pasou a renomearse International Cometary Explorer (ICE). Posteriormente estudou o espazo próximo ao cometa Halley, en marzo de 1986.^[1][6][5]

A nave estabilizábase mediante xiro a 20 r.p.m., co eixo de xiro case perpendicular ao plano da eclíptica. Tiña unha masa de 390 kg e forma Cilíndrica, co corpo cuberto de células solares que producían ata 173 W de potencia. ^[1][6][5]