Iolo Morganwg

Edward Williams, nado o 10 de marzo de 1747 e finado o 18 de decembro de 1826, máis coñecido polo seu nome poético Iolo Morganwg, foi un poeta e anticuario nado na pequena aldea de Pennon, parroquia de Llancarfan, en Glamorgan, no sur de Gales. Como fundador de Gorsedd Bairdd Ynys Prydain, é o responsable das orixes das principais cerimonias literarias do Eisteddfod Genedlaethol. (National Eisteddfod). Só no século XX acadou o seu maior recoñecemento.^[1]

Iolo Morganwg

Biografía
Nacemento	10 de marzo de 1747 Llancarfan, Reino Unido
Morte	18 de decembro de 1826 (79 anos) Flemingston, Reino Unido (en)
Actividade
Campo de traballo	Falsificación literaria
Ocupación	poeta, anticuario, labrego, escritor, anticuario, falsificador
Pseudónimo literario	Iolo Morganwg
Patrocinador	Elizabeth Brown Greenly (pt) (1806–1826)
Familia
Fillos	Margaret Williams, Taliesin Williams
Pais	Edward Williams   e Ann Matthews
Descrito pola fonte	Dictionary of National Biography

Biografía

Edward Williams naceu en 1747 na aldea de Pennon, na parroquia de Llancarfan, pero os seus pais mudáronse a vivir na aldea de Trefflemin, a só unhas millas de distancia, á beira do río Dawan, e alí creceu e viviu a maior parte da vida. Traballou durante toda a súa vida como albanel, en Glamorgan e en Inglaterra, pero fíxose famoso como anticuario, poeta bárdico e activista radical. En Londres foi un membro devoto da Gwyneddigion, un círculo de escritores patrióticos que incluía a William Owen Pughe e Owain Myvyr (Owen Jones). Coñeceu a Robert Southey e comezou a chamarse "O Bardo da Liberdade". Como Mary Shelley e algúns dos outros grandes escritores dos séculos XVIII e XIX, Iolo era moi afeccionado ao opio en forma de láudano.

Mentres estaba na prisión de Cardiff por bancarrota, o seu fillo naceu e foi bautizado Taliesin (na honra de Taliesin), despois chamado Taliesin ab Iolo; foi alumno do seu pai e editou parte da súa obra despois da súa morte.

Cando Iolo morreu aos 78 anos o 18 de decembro de 1826, foi chorado por moitos poetas que o admiraban. Walter Davies (Gwallter Mechain) compuxo unha elexía para el que glorifica a súa aprendizaxe e talento e que conclúe con estas liñas:

Tra bo ton yn afon Nedd

A Dawon i'r un duedd,

Taf a Chynon afonydd

Yn gyr[r]u'u dwfr i Gaer Dydd,

Bydd ym mhob glyn, bryn a bro

Miloedd yn sôn am Iolo.

Mentres hai unha onda no río Nedd

E Dawon á mesma tendencia,

Ríos Taf e Chynon

Traendo a auga en sintonía a Caer Dydd,

Será en cada canón, outeiro e lugar

Miles falan de Iolo.

Obra literaria

Iolo foi un dos editores dos tres volumes de Myvyrian Archaiology ( 1801-1807).

Compuxo unha serie de poemas, entre eles os que escribiu sobre poetas da Idade Media, algúns deles históricos, como Dafydd ap Gwilym, e outros invencións do propio Iolo. En 1794 publicouse unha tradución ao inglés dos poemas baixo o título Poems Lyric and Pastoral. Aínda que a autenticidade destes poemas foi posta en dúbida e máis tarde refutada polos estudosos do século XX, hoxe en día son recoñecidos como grandes poemas. Compuxo un gran número de himnos para os unitarios galeses que foron publicados en 1812, e unha serie de poemas de verso libre.

Despois da súa morte o Cyfrinach Beirdd Ynys Prydain (Segredo dos poetas da illa de Prydain) publicouse en 1829 e en 1848 a súa gran colección de poesía e prosa históricas, falsas e auténticas, viu a luz no volume The Iolo Manuscripts (The Welsh Manuscripts Society, 1848). Máis tarde no século XIX publicáronse algunhas das súas outras obras de ficción, entre elas Coelbren y Bairdd (1840), Dosparth Edeyrn Dafod Aur (1856) e Barddas (1862, 1874).

A maioría dos manuscritos e libros de Iolo están protexidos na Biblioteca Nacional de Aberystwyth desde 1916 .

Influencia

Durante os cen anos despois da súa morte en 1826, o nome de Iolo Morganwg converteuse nun tema candente en Gales, xa que os estudosos contemporáneos revelaron cantos dos "descubrimentos" de Iolo foron, de feito, froito da propia imaxinación de Iolo. Pero hoxe, aínda que todo o mundo acepta que o finxiu, os rituais e cerimonias de Iolo asentáronse na vida cultural de Gales, e o propio Iolo converteuse nun heroe para os galeses.

Obra (escolma)

Edición facsimilar de 1888 dos Manuscritos de Iolo ( Isaac Foulkes, 1888).

• Cyfrinach Beirdd Ynys Prydain (1829)
• Iolo Manuscripts (The Welsh Manuscripts Society, 1848; reedición facsímile, Isaac Foulkes, Lerpwl, 1888).
• Coelbren y Beirdd (1840)
• Dosparth Edeyrn Dafod Aur (The Welsh Manuscripts Society, 1856)
• Barddas (The Welsh Manuscripts Society: 1862, 1874)
• Cerddi Rhydd Iolo Morganwg, gol. P. J. Donovan (Caerdydd, 1980).