Magnolia denudata

Magnolia denudata, a magnolia yulan, ou simplemente magnolia^[1], é unha especie de arboriña caducifolia pertencente á familia das magnoliáceas. O xénero Magnolia púxoo Linneaus en honra a Pierre Magnol, profesor de botánica en Montpellier no século XVII-XVIII. Denudata vén do latín denudatus-a-um= espido, descuberto, quizais polo seu aspecto cando está en floración (sen follas).

Magnolia yulan
Pistilos e estames da magnolia
Clasificación científica
Reino: Plantae Subreino: Tracheobionta División: Fanerógama / Magnoliophyta Clase: Magnoliopsida Orde: Magnoliales Familia: Magnoliaceae Subfamilia: Magnolioideae Xénero: Magnolia Especie: M. denudata
Nome binomial
Magnolia denudata Desr.

Adóitase plantar coma ornamental, polas súas flores primaverais. En Galicia é común en xardinaxe, de feito é a magnolia máis plantada de folla caediza.

Distribución

É orixinaria do leste e do centro da China. Foi cultivada en templos chineses budistas dende o 600 a. C. As súas flores téñense evocado coma un símbolo de pureza na Dinastía Tang e foi plantada nos xardíns do palacio do Emperador. É a flor oficial da cidade de Shanghai.

Descrición

Arboriña caducifolia moi ramalluda, que apenas acada os 15 m de altura. É un chisco arredondada, moi escamada, de textura grosa. O toro e as pólas son moi vistosas, a casca é magra, e se dana facilmente co impacto mecánico. As follas son ovais, verde brillantes, de 15 cm lonxitude e 8 cm de largo, co baseamento cuñado e o ápice sagaz. Limbo de face superior verde e cara inferior máis pálida e pubescente. As flores de cor branca marfil, de 10–16 cm de diámetro, con 9 tépalos cóncavos, grosos. Aparecen antes que as follas, agomando cedo en toda a primavera, cunha intensa e agradábel fragrancia a limón, tornándose despois marróns, sen on hai xeadas. Froitos erectos, marróns, fusiformes, alongados, de 8–12 cm de lonxitude, as sementes son de cor vermella brillante. É semellante a outras magnolias que moran en solos ricos, húmidos, e protexidas de climas extremos, polo que a adaptación ás condición galegas é moi boa.^[2][3]

Cultivo e usos

Multiplícase por porbaixas. Atura ben o frío e necesita solos de tipo medio non alcalinos. Cultívase a pleno sol ou a media sombra. Utilízase en xardinaxe illado ou en grupos, destacando a súa floración antes de que aparezan as follas. Para un correcto desenvolvemento das árbores novas aconséllase unha fertilización a finais do inverno ou a comezos da primavera cando comezan a abrollar as follas.

A rega debe ser frecuente nos veráns, especialmente no sur de Galicia, evitando deixar secar completamente o substrato. Necesita gozar de moitas horas de luz solar directa ao día para un bo desenvolvemento, plantar nun lugar abeirado, aínda que atura ben as xeadas.

Sinónimos

• Magnolia yulan' Desf. [1809]
• Magnolia precia Loisel.
• Magnolia conspicua Salisb.^[4]
• Gwillimia yulan (Desf.) Kostel.
• Lassonia heptapeta Buc'hoz
• Magnolia alexandrina Steud.
• Magnolia citriodora Steud.
• Magnolia conspicua Salisb.
• Magnolia conspicua var. purpurascens Rehder & E.H.Wilson
• Magnolia conspicua var. rosea Veits
• Magnolia cyathiformis Rinz ex K.Koch
• Magnolia denudata var. angustitepala T.B.Chao & Z.S.Chun
• Magnolia heptapeta (Buc'hoz) Dandy
• Magnolia obovata var. denudata (Desr.) DC.
• Magnolia precia Corrêa ex Vent.
• Magnolia purpurea var. denudata (Desr.) Loudon
• Magnolia spectabilis G.Nicholson
• Magnolia superba G.Nicholson
• Magnolia triumphans G.Nicholson
• Magnolia yulan Desf.
• Michelia yulan (Desf.) Kostel.
• Yulania conspicua (Salisb.) Spach
• Yulania denudata (Desr.) D.L.Fu
• Yulania pyriformis (T.D.Yang & T.C.Cui) D.L.Fu^[5]