Mateu Morral i Roca

Mateu Morral i Roca, nado en Sabadell o 27 de novembro de 1879^[1] e finado en Torrejón de Ardoz o 2 de xuño de 1906, foi un anarquista catalán. É coñecido como responsable do atentado contra Afonso XIII e a raíña Vitoria Uxía de Battenberg o día da súa voda, o 31 de maio de 1906.

Mateu Morral i Roca

Biografía
Nacemento	27 de novembro de 1879 Sabadell, España
Morte	2 de xuño de 1906 (26 anos) Torrejón de Ardoz, España
Causa da morte	suicidio, ferida por arma de fogo
Lugar de sepultura	Cemiterio Civil de Madrid
Residencia	Sabadell
Ideoloxía política	Anarquismo
Actividade
Ocupación	anarquista, operário textil (pt) , bibliotecario, mestre, terrorista anarquista
Cronoloxía
31 de maio de 1906	Morral affair (en)

Traxectoria

Fillo do empresario téxtil (fiadura) Martín Morral de Sabadell que militaba en Unión Republicana mentres que a súa nai Ángela Roca, era unha católica integrista, moi influída polas ideas do crego, tamén sabadellense, Félix Sardá i Salvany.​^[2] Falaba varios idiomas. Nunha viaxe por Alemaña coñeceu e adoptou o anarquismo como ideoloxía. De volta en España decidiu abandonar o negocio familiar, e comezou a traballar con Francesc Ferrer i Guàrdia como bibliotecario. Nese período escribe algúns textos breves, como "Pensamientos Revolucionarios de Nicolás Estévanez", publicado cun prólogo de Federico Urales.

Atentado

En 1906 viaxou a Madrid a preparar o atentado contra o rei, consistente nunha bomba de fabricación caseira das denominadas de inversión, tamén coñecidas como bomba Orsini. O propio Mateo Morral escribira unha "descrición minuciosa de como había de fabricarse o explosivo" nun libro titulado Pensamiento revolucionario.^[3] A bomba, segundo Pío Baroja, fóralle entregada dez días antes, prodecente de Francia e envolta nunha bandeira francesa, polo seu ideólogo favorito, o militar e exministro da Guerra durante a Primeira República, Nicolás Estévanez. A bomba estaba oculta nun ramo de flores que guindou desde o balcón da pensión na que se hospedaba contra a comitiva ó paso desta.

A pensión estaba localizada no terceiro piso do número 84 da rúa Maior. O ramo coa bomba foi dirixido cara a carroza real, pero tropezou na súa caída co tendido do tranvía, desviándose cara a multitude que estaba observando a comitiva. Os reis saíron ilesos, pero case trinta persoas morreron. Morral conseguiu escapar de Madrid (ó parecer coa axuda do xornalista José Nakens), pero o 2 de xuño foi recoñecido por varias persoas nun terreo próximo a Torrejón de Ardoz, onde se detivo para comer. Estas persoas avisaron a un garda xurado particular de campo, Fructuoso Vega, que tras algunhas pescudas conminouno a seguilo. Entregouse pacificamente, pero cando era conducido polo garda ó cuarteliño de Torrejón de Ardoz matouno dun tiro, suicidándose a continuación.

Tanto o seu corpo como o do garda foron mostrados na Casa do Concello da vila ata que foron levados a Madrid ás poucas horas.

No posterior xuízo José Nakens, Francesc Ferrer i Guàrdia e outros anarquistas foron condenados por conspiración. Un ano despois foron indultados.