Rata toupa

A rata toupa,^[2] tamén coñecida como rata de auga setentrional^[3] (Arvicola scherman) é unha especie de roedor da familia Cricetidae.

Rata toupa
Estado de conservación
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Mammalia Orde: Rodentia Familia: Cricetidae Subfamilia: Arvicolinae Xénero: Arvicola Especie: A. scherman
Nome binomial
Arvicola scherman
Sinonimia
albus, (Bechstein, 1801) argentoratensis, Desmaret, 1822 buffoni, (Fischer, 1829) cantabriae, Ventura y Gosálbez, 1989 canus, (Bechstein, 1801) castaneus, de Sélys Longchamps, 1845 exilis, Lydekker, 1910 exitus, Miller, 1910 gutsulius, Zagorodnyuk, 2000 monticola, de Sélys Longchamps, 1838 minor, (Leske, 1779) niger, de Sélys Longchamps, 1845 schermaus, (Hermann, 1804)

Taxonomía

Antes considerábase pertencente á especie Arvicola terrestris, pero presentaba dúas formas ecolóxicas: a cavadora, que habita nos macizos montañosos do suroeste e centro de Europa, e a semiacuática, que ocupa o resto da súa área de distribución. Recentemente propúxose unha nova configuración taxonómica na que os representantes semiacuáticos serían unha subespecie de Arvicola amphibius, e os morfotipos cavadores, que ocupan certos macizos montañosos europeos, pertencerían a Arvicola scherman. Segundo esta clasificación, as poboacións ibéricas corresponderían a esta última especie.

Descrición

É unha especie de gran variabilidade morfolóxica ao longo da súa área de distribución. Na Península Ibérica está representada por morfotipos de pequeno tamaño, con dimensións corporais sensiblemente menores que a rata de auga común (Arvicola sapidus), e co rabo máis curto. Especie sen dimorfismo sexual, a coloración do pelame de A. scherman é diferente incluso a escala intrapoboacional, variando desde o pardo escuro ou pardo amarelado ata o gris; os flancos desde o pardo amarelado ou ocre ata o gris claro; na zona ventral predominan os tons agrisados e o rabo é xeralmente bicolor.

Distribución

Desde o norte da Península Ibérica ata Ucraína, faltando no oeste e extremo suroriental de Francia; o seu límite setentrional está localizado ao norte de Alemaña e o meridional nos Alpes e nos Balcáns. Na Península distribúese nunha banda setentrional que iría desde o Pireneo leridano (Val de Arán) ata a serra dos Ancares, Serra Segundeira (Zamora) e Montezinho (Portugal). Existe un illamento xeográfico entre as poboacións dos Pireneos, a cordilleira Cantábrica e o extremo nororiental de Guipúscoa.

Hábitat

Especie herbívora, ocupa principalmente prados naturais situados en niveis altitudinais variables, desde o nivel do mar ata prados alpinos próximos aos 2.000 metros de altura. En terreos cultivados e prados de forraxe esta especie pode chegar a constiuír unha praga agrícola.

Nalgunhas zonas da súa área de distribución, pode constituír un reservorio de tularemia e ser hóspede intermediario de varias especies de parasitos.

Depredación

É presa habitual das aves rapaces, como o bufo pequeno, (Asio otus) e a curuxa (Tyto alba) e de carnívoros de tamaño medio.