Richard Hamilton
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Richard Hamilton, nado en Londres o 24 de febreiro de 1922 e finado 13 de setembro de 2011,[1] foi un pintor británico, pioneiro da arte pop británica.[2] A súa exposición de 1955 Man, Machine and Motion (O home, a máquina e o movemento) (Galería Hatton, Newcastle upon Tyne) e a súa colaxe de 1956 Just what is it that makes today's homes so different, so appealing? (Que é o que fai que as casas de hoxe sexan tan diferentes, tan atractivas?), forón producidas para a exposición This Is Tomorrow do Independent Group en Londres. Consideradas polos críticos e os historiadores para estar entre as primeiras obras da arte pop.[3] Unha gran retrospectiva do seu traballo poido verse no Tate Modern ata maio de 2014.[4]
Remove ads
Traxectoria
Tras deixar o colexio sen conseguir ningún título, entrou a traballar nunha axencia publicitaria da cidade, mentres que acode a clases nocturnas no Saint Martin's School of Art e no Westminster Technical College. Con dezaseis anos entra na Royal Academy of Art para estudar pintura, onde permanecería dous anos. Entre 1941 e 1946 traballou como delineante técnico, levando a cabo a súa primeira exposición en solitario en 1950, presentando unha colección de augafortes.
Nos anos cincuenta, a súa obra, influída por Cézanne, o cubismo, o futurismo e a cronofotografía, preocúpase polo movemento ou a perspectiva.
1952 sería un ano clave na súa traxectoria artística. Ese ano empezou a impartir clases de tipografía e deseño industrial na Escola Central de Arte e Deseño de Londres. Ao tempo fundou xunto a Eduardo Paolozzi, Lawrence Alloway, Alison e Peter Smithson e Nigel Henderson o Independent Group no Instituto de Arte Contemporánea de Londres (ICA).
En 1956, organizouse unha exposición para a Whitechapel Art Gallery, baixo o título This is Tomorrow (Isto é mañá). Hamilton organizou a contribución do Independent Group á mostra, na cal presentaría a súa colaxe Just What Is It That Makes Today's Homes So Different, So Appealing? (Pero que é o que fai aos fogares de hoxe en día tan diferentes, tan atractivos?), o cal converteríase no manifesto da arte pop británica, movemento no que interpretaría un papel esencial.
Nesta obra aparecen multitude de elementos da cultura de masas estadounidense: unha moza de revista (ver: pin-up girl e cover girl), un fisioculturista, un televisor, un logotipo de Ford, unha portada de historieta, unha aspiradora, un cartel de cine, un retrato dun antepasado centenario e un enorme Chupa Chups (chupetín ou caramelo con pau) sostido polo fisioculturista coma se fose unha raqueta de tenis, todo iso baixo o planeta Terra a modo de teito.
A súa obra nutrirase desde entón dos motivos e elementos da cultura popular e de masas.
Tamén foi o deseñador da cuberta do White Album (Álbum Branco) de The Beatles, en 1968. Precisamente a pintura e os colaxes de Hamilton fixéronse famosos en practicamente en todo o mundo por ser un dos máis soados deseñadores gráficos das obras de The Beatles sendo nos '60 un dos máis coñecidos expoñentes do pop-art xunto ao estadounidense Andy Warhol, con todo, tras ser un dos organizadores en 1967 dunha retrospectiva da obra de Marcel Duchamp na Tate Gallery de Londres, o seu deseño para o White Album chamou a atención polo deseño, a "ilustración" que fixo da cuberta de tal LP foi absolutamente minimalista -literalmente tal álbum era "ilustrado" coa non-cor branca, era un álbum como o sinala a etimoloxía latina-, moi austera e moi seria, polo cal rompía cos típicos abigarrados e alegres deseños do pop-art sesentista, neste caso tomaba distancia de coetáneos como Peter Blake.
En 2007 a cidade de Frankfurt outorgoulle o Premio Max Beckmann. Ao ano seguinte foille concedido o Praemium Imperiale de Pintura.
Remove ads
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads