Vogal pechada

Unha vogal pechada (modernamente prefírese a denominación vogal alta) é un son vocal cuxa pronuncia require unha abertura mínima entre a lingua e o padal, sen chegar a crear fricación. Para producir estes sons, colócase a lingua nunha posición alta na boca. Acusticamente caracterízanse porque a súa primeira frecuencia formante é inferior a uns 400 Hz, fronte ás vogais máis abertas cuxo primeiro formante ten unha frecuencia máis alta.

Comparación das posicións da lingua en vogais pechada, media pechada, media aberta, e aberta. Ilústranse as vogais frontais cardinais co punto máis alto indicado.

Vogal pechada
Subclase de high vowel (en)
Oposto a vogal aberta
Caracterizado por height (en)
Datas e cronoloxía
Precedido por near-close vowel (en)
[ Wikidata ]

Vogais

Véxase tamén: Alfabeto Fonético Internacional e Consoante.

Editar	Anterior	Semianterior	Central	Semiposterior	Posterior
Pechada	i • y ɨ • ʉ ɯ • u e̞ • ø̞ ɪ • ʏ • ʊ e • ø ɘ • ɵ ɤ • o ɪ̈ • ʊ̈ ə ɤ̞ • o̞ ɛ • œ ɜ • ɞ ʌ • ɔ æ ɐ ä •  a • ɶ ɑ • ɒ
Case pechada
Semipechada
Intermedia
Semiaberta
Case aberta
Aberta

Onde os símbolos aparecen en parellas,
o da dereita representa unha vogal redondeada.

O AFI identifica seis vocais pechadas:

• A vogal pechada anterior non redondeada [i]
• A vogal pechada anterior redondeada [y]
• A vogal pechada central non redondeada [ɨ]
• A vogal pechada central redondeada [ʉ]
• A vogal pechada posterior non redondeada [ɯ]
• A vogal pechada posterior redondeada [u]

Véxase tamén

Bibliografía

• Freixeiro Mato, X. R. (2006). Gramática da lingua galega I: fonética e fonoloxía. Vigo: A Nosa Terra. p. 65-69. ISBN 978-84-8341-060-8.