anoar

Verbo

anoar

1. Facer nós.
2. Atar ou unir con nós.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	anoar
Xerundio	anoando
Participio	anoado, anoada, anoados, anoadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	anoo	anoas	anoa	anoamos	anoades	anoan
	Copretérito	anoaba	anoabas	anoaba	anoabamos	anoabades	anoaban
	Pretérito	anoei	anoaches	anoou	anoamos	anoastes	anoaron
	Antepretérito	anoara	anoaras	anoara	anoaramos	anoarades	anoaran
	Futuro	anoarei	anoarás	anoará	anoaremos	anoaredes	anoarán
	Pospretérito	anoaría	anoarías	anoaría	anoariamos	anoariades	anoarían
Modo Subxuntivo	Presente	anoe	anoes	anoe	anoemos	anoedes	anoen
	Pretérito	anoase	anoases	anoase	anoásemos	anoásedes	anoasen
	Futuro	anoar	anoares	anoar	anoarmos	anoardes	anoaren
Modo Imperativo	Afirmativo		anoa	anoe1	anoemos	anoade	anoen1
	Negativo		anoes	anoe1	anoemos	anoedes	anoen1
Infinitivo conxugado		anoar	anoares	anoar	anoarmos	anoardes	anoaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Francés: nouer ^(fr).