apremar

Verbo transitivo

apremar

1. Obrigar ou facer presión sobre [unha persoa] para que faga algo con prontitude.
   • Exemplo: O xefe apremábao para que rematase o traballo que estaba a facer antes de rematar a xornada.
     

1. (Dereito) Presentar instancia para que [a parte contraria] proceda no procedemento xudicial.
2. (Dereito) Aplicar unha recarga a [alguén] por un atraso nun pago.

Termos relacionados

• prema

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	apremar
Xerundio	apremando
Participio	apremado, apremada, apremados, apremadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	apremo	apremas	aprema	apremamos	apremades	apreman
	Copretérito	apremaba	apremabas	apremaba	apremabamos	apremabades	apremaban
	Pretérito	apremei	apremaches	apremou	apremamos	apremastes	apremaron
	Antepretérito	apremara	apremaras	apremara	apremaramos	apremarades	apremaran
	Futuro	apremarei	apremarás	apremará	apremaremos	apremaredes	apremarán
	Pospretérito	apremaría	apremarías	apremaría	apremariamos	apremariades	apremarían
Modo Subxuntivo	Presente	apreme	apremes	apreme	aprememos	apremedes	apremen
	Pretérito	apremase	apremases	apremase	apremásemos	apremásedes	apremasen
	Futuro	apremar	apremares	apremar	apremarmos	apremardes	apremaren
Modo Imperativo	Afirmativo		aprema	apreme1	aprememos	apremade	apremen1
	Negativo		apremes	apreme1	aprememos	apremedes	apremen1
Infinitivo conxugado		apremar	apremares	apremar	apremarmos	apremardes	apremaren

1 Vostede(s)