emparellar

Verbo

emparellar

1. Poñer un obxecto ou animal á mesma altura (exemplo: emparellar os bois).
2. v. p. Formar parella.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	emparellar
Xerundio	emparellando
Participio	emparellado, emparellada, emparellados, emparelladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	emparello	emparellas	emparella	emparellamos	emparellades	emparellan
	Copretérito	emparellaba	emparellabas	emparellaba	emparellabamos	emparellabades	emparellaban
	Pretérito	emparellei	emparellaches	emparellou	emparellamos	emparellastes	emparellaron
	Antepretérito	emparellara	emparellaras	emparellara	emparellaramos	emparellarades	emparellaran
	Futuro	emparellarei	emparellarás	emparellará	emparellaremos	emparellaredes	emparellarán
	Pospretérito	emparellaría	emparellarías	emparellaría	emparellariamos	emparellariades	emparellarían
Modo Subxuntivo	Presente	emparelle	emparelles	emparelle	emparellemos	emparelledes	emparellen
	Pretérito	emparellase	emparellases	emparellase	emparellásemos	emparellásedes	emparellasen
	Futuro	emparellar	emparellares	emparellar	emparellarmos	emparellardes	emparellaren
Modo Imperativo	Afirmativo		emparella	emparelle1	emparellemos	emparellade	emparellen1
	Negativo		emparelles	emparelle1	emparellemos	emparelledes	emparellen1
Infinitivo conxugado		emparellar	emparellares	emparellar	emparellarmos	emparellardes	emparellaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Castelán: emparejar ^(es).