enfeitar

Verbo transitivo e pronominal

enfeitar

1. Coidar o propio aspecto ou o doutro á hora de realizar unha actividade.
   • Sinónimos: amañar(se), arranxar(se), aviar(se), compoñer(se).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	enfeitar
Xerundio	enfeitando
Participio	enfeitado, enfeitada, enfeitados, enfeitadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	enfeito	enfeitas	enfeita	enfeitamos	enfeitades	enfeitan
	Copretérito	enfeitaba	enfeitabas	enfeitaba	enfeitabamos	enfeitabades	enfeitaban
	Pretérito	enfeitei	enfeitaches	enfeitou	enfeitamos	enfeitastes	enfeitaron
	Antepretérito	enfeitara	enfeitaras	enfeitara	enfeitaramos	enfeitarades	enfeitaran
	Futuro	enfeitarei	enfeitarás	enfeitará	enfeitaremos	enfeitaredes	enfeitarán
	Pospretérito	enfeitaría	enfeitarías	enfeitaría	enfeitariamos	enfeitariades	enfeitarían
Modo Subxuntivo	Presente	enfeite	enfeites	enfeite	enfeitemos	enfeitedes	enfeiten
	Pretérito	enfeitase	enfeitases	enfeitase	enfeitásemos	enfeitásedes	enfeitasen
	Futuro	enfeitar	enfeitares	enfeitar	enfeitarmos	enfeitardes	enfeitaren
Modo Imperativo	Afirmativo		enfeita	enfeite1	enfeitemos	enfeitade	enfeiten1
	Negativo		enfeites	enfeite1	enfeitemos	enfeitedes	enfeiten1
Infinitivo conxugado		enfeitar	enfeitares	enfeitar	enfeitarmos	enfeitardes	enfeitaren

1 Vostede(s)