mandil

Substantivo masculino

mandil (sg: mandil; pl: mandís)

1. Peza de roupa que, atada á cintura e ás veces tamén ao pescozo, se pon sobre a outra roupa para non manchala por diante.
   • Exemplo: Os zapateiros levan mandís de coiro.
     

1. • Exemplo: Se vas fregar, pon o mandil.
     

1. • Sinónimos: cinguidoiro, lenlla, mantela, mantelo.

Traducións

• Francés: tablier ^(fr).
• Inglés: apron ^(en).
• Portugués: avental ^(pt).

Substantivo masculino

mandil (sg: mandil; pl: mandiles)

1. Aba, mandil, mantelo, sabelo.
2. Mandil.