mentir

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Verbo intransitivo

mentir

  1. Expresar algo que non é certo.
    • Exemplo: O espello non sabe mentir: o que ve é o que adoita dicir.


  1. Dicir algo que non é certo coa intención de enganar.

Termos relacionados

Traducións

Conxugación


Remove ads

Verbo

mentir

  1. Mentir.


Verbo

mentir

  1. Mentir.


Verbo

mentir

  1. Mentir.

Conxugación

Infinitivo Participio
mentir menti


Verbo intransitivo

mentir

  1. Mentir.

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads