pairar

Verbo intransitivo

pairar

1. Estar quieta ou case parada [unha nave coas velas orientadas para que non enchan, pero coas escotas sen amarrar].
2. Sosterse no aire [un paxaro] sen apenas mover as ás.

Traducións

• Portugués: pairar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	pairar
Xerundio	pairando
Participio	pairado, pairada, pairados, pairadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	pairo	pairas	paira	pairamos	pairades	pairan
	Copretérito	pairaba	pairabas	pairaba	pairabamos	pairabades	pairaban
	Pretérito	pairei	pairaches	pairou	pairamos	pairastes	pairaron
	Antepretérito	pairara	pairaras	pairara	pairaramos	pairarades	pairaran
	Futuro	pairarei	pairarás	pairará	pairaremos	pairaredes	pairarán
	Pospretérito	pairaría	pairarías	pairaría	pairariamos	pairariades	pairarían
Modo Subxuntivo	Presente	paire	paires	paire	pairemos	pairedes	pairen
	Pretérito	pairase	pairases	pairase	pairásemos	pairásedes	pairasen
	Futuro	pairar	pairares	pairar	pairarmos	pairardes	pairaren
Modo Imperativo	Afirmativo		paira	paire1	pairemos	pairade	pairen1
	Negativo		paires	paire1	pairemos	pairedes	pairen1
Infinitivo conxugado		pairar	pairares	pairar	pairarmos	pairardes	pairaren

1 Vostede(s)

Verbo

pairar

1. Pairar.