solo

Substantivo masculino

solo (sg: solo; pl: solos)

1. (Edafoloxía) Parte non consolidada e superficial da codia terrestre, bioloxicamente activa, que tende a desenvolverse na superficie das rochas emerxidas pola influenza da intemperie e dos seres vivos.
   • Exemplo: Os solos de Galicia adoitan ser ácidos.
     

1. • Exemplo: Nos solos distínguense varios horizontes.
     

1. Terreo edificábel.
   • Exemplo: A especulación do solo.
     

1. Extensión territorial dun país, dunha rexión, etc.
   • Exemplo: O solo patrio.
     

Termos relacionados

• agricultura
• construción
• edafoloxía

Traducións

• Alemán: Boden ^(de).
• Castelán: suelo ^(es).
• Catalán: sòl ^(ca).
• Checo: půda ^(cs).
• Croata: tlo ^(hr).
• Francés: sol ^(fr).
• Grego: έδαφος ^(el).
• Hebreo: קרקע ^(he).
• Inglés: soil ^(en).
• Italiano: suolo ^(it).
• Neerlandés: bodem ^(nl).
• Portugués: solo ^(pt).
• Romanés: sol ^(ro).
• Ruso: почва ^(ru).