substantivar

Verbo transitivo

substantivar (sg: substantivábel; pl: substantivábeis)

1. Darlle carácter e sentido de nome substantivo a unha palabra, ben sexa por un cambio na forma da palabra ou ben polo seu uso dentro dunha frase.

Traducións

• Castelán: sustantivar ^(es), nominalizar ^(es)
• Catalán: nominalitzar ^(ca)
• Francés: substantiver ^(fr)
• Inglés: nominalize ^(en)
• Portugués: substantivar ^(pt)
• Sueco: substantivera ^(sv)
• Xaponés: 名詞化する ^(ja) (meishikasuru)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	substantivar
Xerundio	substantivando
Participio	substantivado, substantivada, substantivados, substantivadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	substantivo	substantivas	substantiva	substantivamos	substantivades	substantivan
	Copretérito	substantivaba	substantivabas	substantivaba	substantivabamos	substantivabades	substantivaban
	Pretérito	substantivei	substantivaches	substantivou	substantivamos	substantivastes	substantivaron
	Antepretérito	substantivara	substantivaras	substantivara	substantivaramos	substantivarades	substantivaran
	Futuro	substantivarei	substantivarás	substantivará	substantivaremos	substantivaredes	substantivarán
	Pospretérito	substantivaría	substantivarías	substantivaría	substantivariamos	substantivariades	substantivarían
Modo Subxuntivo	Presente	substantive	substantives	substantive	substantivemos	substantivedes	substantiven
	Pretérito	substantivase	substantivases	substantivase	substantivásemos	substantivásedes	substantivasen
	Futuro	substantivar	substantivares	substantivar	substantivarmos	substantivardes	substantivaren
Modo Imperativo	Afirmativo		substantiva	substantive1	substantivemos	substantivade	substantiven1
	Negativo		substantives	substantive1	substantivemos	substantivedes	substantiven1
Infinitivo conxugado		substantivar	substantivares	substantivar	substantivarmos	substantivardes	substantivaren

1 Vostede(s)