umeiro

Substantivo masculino

umeiro (sg: umeiro; pl: umeiros)

1. (Botánica) Árbore caducifolia da familia das betuláceas, Alnus glutinosa, de até 20 ou 30 m de altura (ordinariamente, duns 10 m), co tronco máis ou menos recto, a codia parda agrisada, lisa nos individuos novos e fendida e case negra nos vellos, de follas alternas, arredondadas, de bordos dentados, flores masculinas en amentos cilíndricos colgantes, de até 9 cm e cor parda violácea, e femininas tamén en amentos, pero máis pequenos, que se converten, ao maduraren, en pequenas piñas ovoides, e froitos moi pequenos e estreitamente alados.
   • Exemplo: O umeiro require moita humidade, polo que adoita acharse nas beiras dos ríos.
     

1. • Sinónimos: abeneiro, ameneiro, amieiro.
2. Madeira da umeiro¹, branca e lixeira, e moi resistente á auga, téndose empregado para facer pezas de muíños, pontes, etc. Na actualidade úsase, sobre todo, para facer cuncas, pratos e zocas.
   • Exemplo: Merquei un xogo de pratos de umeiro para servir o polbo.
     

1. • Sinónimos: abeneiro, ameneiro, amieiro.

Traducións

• Alemán: Erle ^(de).
• Castelán: aliso ^(es), alno ^(es).
• Catalán: vern ^(ca).
• Esloveno: jelša ^(sl).
• Francés: aulne ^(fr), aune ^(fr), verne ^(fr).
• Inglés: alder ^(en).
• Italiano: ontano ^(it).
• Portugués: amieiro ^(pt).
• Vasco: altz ^(eu).