Theodor Escherich

Theodor Escherich (29. nóvember 1857 í Ansbach í Bæjaralandi – 15. febrúar 1911 í Vín í Austurríki) var barnalæknir og prófessor við háskólana í München, Graz og Vín. Hann er þekktastur fyrir uppgötvun sína á þarmabakteríunni Escherichia coli, sem nefnd var eftir honum 1919.

Lífvísindi/Læknisfræði 19. öld
Nafn:	Theodor Escherich
Fæddur:	29. nóvember 1857
Látinn	15. febrúar 1911
Svið:	Örverufræði, barnalækningar
Helstu viðfangsefni:	Sýklafræði brjóstamjólkur, heilbrigðismál mæðra og ungbarna
Markverðar uppgötvanir:	Uppgötvaði og lýsti E. coli
Helstu ritverk:	Die Darmbakterien des Säuglings und ihre Beziehungen zur physiologie der Verdauung
Alma mater:	Ludwig-Maximilian-háskólinn í München
Helstu vinnustaðir:	Karl Franzens Háskólinn í Graz, Vínarháskóli
Verðlaun og nafnbætur:	kaiserlich-königlicher Hofrat við hirð Austurríkiskeisara

Ævi og störf

Escherich stundaði læknanám á árunum 1876 til 1881 á nokkrum mismunandi sjúkrahúsum, eins og þá var alsiða í þýsku læknanámi. Hann hóf nám sitt í Würzburg, en nam einnig í Berlín, Kiel, Strasbourg í Austurríki, og lauk svo embættisprófi með afbragðs einkunn í München 1881. Hann ritaði svo doktorsritgerð undir leiðsögn K. C. A. J. Gerhardt um þarmasýkingar í ungbörnum ^[1]. Hjá Gerhardt fékk hann mikinn áhuga á örverufræðum almennt, og sérstaklega áhrifum þarmaörvera á heilsu ungbarna. Hann helgaði sig því rannsóknastörfum í örverufræðum framan af starfsævinni og stundaði meðal annars rannsóknir á kólerufaraldrinum í Napólí 1884 ^[2] og á gerlagróðri í brjóstamjólk ^[3]. Það voru svo rannsóknir þær sem hann stundaði í München á árunum 1885 og 1886 og birti í nýdoktorsritgerð (Habilitationsschrift) sem hann er þekktastur fyrir, en þar lýsti hann 19 mismunandi þarmabakteríum ungbarna, þar á meðal bakteríunni sem síðar hlaut nafnið Escherichia coli ^[4]. Í ritgerðinni leiddi hann líkur að því að hlutverk bakteríanna í meltingu barna væri óverulegt.

Árið 1890 þáði hann kennslu- og rannsóknastöðu í barnalækningum við Karl Franzens Háskólann í Graz í Austurríki og gerðist þar fullgildur prófessor (ordentlicher Professor) árið 1894. Árið 1902 færði hann sig um set til Vínarborgar þar sem hann þáði prófessorsstöðu í barnalækningum við Vínarháskóla og stýrði St. Anna barnaspítalanum. Ári síðar stofnaði hann samtök til verndar ungbörnum (Verein Säuglingsschutz) og hóf áróðursherferð í því skyni að hvetja mæður til brjóstagjafa. Hann var óþreytandi við að vekja athygli á heilbrigðismálum barna og kvenna. Árið 1906 var hann skipaður ráðgjafi (kaiserlich-königlicher Hofrat) við hirð Frans Jósefs Austurríkiskeisara^[5].