Hazrat Allama Dr Sir Muhammad Iqbal (Punjabi, (9 November 1877 Sialkot – 21 April 1938 Lahore) iku pujangga basa Pèrsi lan Urdu, filsuf lan politisi[1] sing kanthi pamikirané dadi landhesan kamardikan wong Muslim saka jajahan Inggris lan madeg nagara dhéwé, ya iku Pakistan.
Sunyata Rikat Lair, Pati ...
| Muhammad Iqbal |
|---|
 |
| Lair | Punjab, British India |
|---|
| Pati | Lahore, Punjab, British India |
|---|
|
| Kala | Era modhèren |
|---|
| Tlatah | Filsafat Islam |
|---|
| Aliran | Sufisme, Islam, Singah, Ismailiyah |
|---|
Karsa pokok | gurit, filsafat, sufisme |
|---|
Gantha misuwur | Téyori Dua-Nagara |
|---|
|
Pinaribawan
Gerakan Pakistan, Ali Shariati, Khalilollah Khalili, Jawdat Said
|
|
|
Tutup
Sawisé sinau ing Cambridge, Munich, lan Heidelberg, Iqbal dadi pengacara nanging ora dadi laku padinan sing diugemi. Iqbal luwih seneng nulis prakara pulitik, ékonomi, sajarah, filsafat, lan agama. Dhèwèké luwih kondhang prakara gurit, kalebu Asrar-é-Khudi, Rumuz-é-Bekhudi, lan Bang-é-Dara.
Kadadean Sajeroning Uripé Muhammad Iqbal
Katerangan liyané Tahun, Kadadean ...
| Tahun |
Kadadean
|
|---|
| 1877 M |
Muhammad Iqbal lair ing Sialkot, Punjab tanggal 9 Novembaer |
| 1905 M |
Muhammad Iqbal Mulai sinau ana ing Éropah, Inggris, Jeraman |
| 1907 M |
Muhammad Iqbal nguatake désertasiné kanthi sesirah The development of Metaphysics in Pèrsi |
| 1908 M |
Muhammad Iqbal mbalékake Lahore sawisé sinau ing nagara liya |
| 1922 M |
Muhammad Iqbal kantuk gelar Sir |
| 1930 M |
<sub'>Muhammad Igbal kapilih ing Liga Muslim India |
| 1931 M |
Muhammad iqbal teka ana ing Konferensi Meja Bunder |
| 1933 M |
Muhammad Iqbal lunga ing Afganistan kanggo ngawé Universitas Kabul |
| 1938 M |
Muhammad Iqbal séda (pati) |
Tutup
