აზერბაიჯანის საგარეო ურთიერთობები

აზერბაიჯანი გაეროს, მიუმხრობლობის მოძრაობის, ეუთოს, ნატო-ს პარტნიორობა მშვიდობისთვის, ევროატლანტიკური პარტნიორობის საბჭოს, ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის, ევროპის რეკონსტრუქციისა და განვითარების ბანკის, ევროპის საბჭოს, ევროპაში ჩვეულებრივი შეიარაღებული ძალების შესახებ შეთანცმების, დემოკრატიის თანამეგობრობის, საერთაშორისო სავალუტო ფონდისა და მსოფლიო ბანკის წევრია.

აზერბაიჯანას აქვს ფორმალური ურთიერთობა აშშ-ის მთავრობის ყოფილ წარმომადგენლებთან, მათ შორის ჯეიმზ ბეიკერთან და ჰენრი კისინჯერთან, რომლებიც მუშაობენ აშშ-აზერბაიჯანის სავაჭრო პალატის მრჩეველთა საპატიო საბჭოში (USACC).^[1] USACC-ს თანათავმჯდომარეა Exxon Mobil Corporation-ის პრეზიდენტი ტიმ კეიკა და „R.V. Investment Group“-ის და ანგლო აზიური სამთო მინერალური კომპანიის პრეზიდენტი რეზა ვაზირი (LSE Ticker: AAZ დაარქივებული 2012-08-02 საიტზე Wayback Machine. ^[2]).^[3]

საერთაშორისო ორგანიზაციებში წევრობა

აზიის განვითარების ბანკი, ბისეკი, ევროპის საბჭო, დსთ, ევროატლანტიკური პარტნიორობის საბჭო, იბიარდი, გაეროს ევროპის ეკონომიკური კომისია, ეკონომიკური თანამშრომლობის ორგანიზაცია, გაეროს ეკონომიკური და სოციალური კომისია აზიისა და წყნარი ოკეანისთვის, გაეროს სურსათისა და სოფლის მეურნეობის ორგანიზაცია, სუამი, ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტო, რეკონსტრუქციისა და განვითარების საერთაშორისო ბანკი, იკაო, წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა, საერთაშორისო განვითარების ასოციაცია, ისლამური განვითარების ბანკი, სოფლის მეურნეობის განვითარების საერთაშორისო ფონდი, საერთაშორისო საფინანსო კორპორაცია, წითელი ჯვრის და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო ფედერაცია, შრომის საერთაშორისო ორგანიზაცია, საერთაშორისო სავალუტო ფონდი, საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაცია, ინტერპოლი, საერთაშორისო ოლიმპიური კომიტეტი, მიგრაციის საერთაშორისო ორგანიზაცია, სტანდარტიზაციის საერთაშორისო ორგანიზაცია (კორესპონდენტი), საერთაშორისო ტელეკომუნიკაციების კავშირი, საერთაშორისო პროფკავშირების კონფედერაცია, ამერიკის სახელმწიფოთა ორგანიზაცია (დამკვირვებელი), ისლამური თანამშრომლობის ორგანიზაცია, ქიმიური იარაღის აკრძალვის ორგანიზაცია, ეუთო, პარტნიორობა მშვიდობისთვის, გაერო, გაეროს ვაჭრობისა და განვითარების კონფერენცია, იუნესკო, გაეროს ინდუსტრიული განვითარების ორგანიზაცია, მსოფლიო საფოსტო კავშირი, მსოფლიო საბაჟო ორგანიზაცია, პროფკავშირების მსოფლიო ფედერაცია, ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია, ინტელექტუალური საკუთრების მსოფლიო ორგანიზაცია, მსოფლიო მეტეოროლოგიური ორგანიზაცია, მსოფლიო ტურიზმის ორგანიზაცია, მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაცია (დამკვირვებელი).

ქვეყნები

აზერბაიჯანის დიპლომატიური მისიები

ამჟამად აზერბაიჯანს 160 ქვეყანასთან აქვს დიპლომატიური ურთიერთობება:^[4][5] ავღანეთი, ბაჰრეინი, ბელარუსი, ბელგია, ბულგარეთი, კანადა, ჩინეთი, დანია, ეგვიპტე, საფრანგეთი, საქართველო, გერმანია, საბერძნეთი, უნგრეთი, ირანი, ერაყი, ირლანდია, ისრაელი, იტალია, იაპონია, ყაზახეთი, ყირგიზეთი, ქუვეითი, ლიბია, ლუქსემბურგი, მექსიკა, მოლდოვა, მონღოლეთი, ნიდერლანდები, ნიკარაგუა, ნორვეგია, ომანი, პაკისტანი, პოლონეთი, კატარი, ინდოეთი, რუმინეთი, რუსეთი, საუდის არაბეთი, სერბეთი, სამხრეთი კორეა, ესპანეთი, შვედეთი, შვეიცარია, ტაჯიკეთი, ტოგო, თურქეთი, თურქმენეთი, უკრაინა, არაბთა გაერთიანებული საემიროები, გაერთიანებული სამეფო, შეერთებული შტატები, უზბეკეთი და ვიეტნამი.^[6]

აზერბაიჯანი ერთ-ერთი იმ მცირერიცხოვანი ქვეყნებიდანაა, რომლის მოსახლეობის უმრავლესობა მუსლიმია და რომელსაც ისრაელთან სტრატეგიული ურთიერთობები აქვს. დღეს ისრაელი ქვეყნის მთავარი იარაღის მიმწოდებელია.

აზერბაიჯანს კარგი ურთიერთობები აქვს ევროკავშირთან, აღმოსავლეთ ევროპის სამეზობლო პოლიტიკის ფარგლებში.

საგარეო ურთიერთობები სხვა ქვეყნებთან

ევროპა

სახელმწიფო	ფორმალური ურთიერთობები დაიწყო	შენიშვნა
ავსტრია		აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ვენაში.[7] ავსტრიამ გახსნა საელჩო ბაქოში 2010 წელს.[8] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
ალბანეთი	23 სექტემბერი 1992	იხ. ალბანეთ-აზერბაიჯანის ურთიერთობები ორივე ქვეყანამ დიპლომატიური ურთიერთობები 1992 წლის 23 სექტემბერს დაამყარა.[9] ორივე ქვეყანა ისლამური თანამშრომლობის ორგანიზაციისა და ევროპის საბჭოს წევრია.
ბელარუსი	1992	იხ. აზერბაიჯან-ბელარუსის ურთიერთობები 1918 წლამდე ორივე ქვეყანა რუსეთის იმპერიის, ხოლო 1991 წლამდე საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში იყვნენ. აზერბაიჯანს აქვს საელჩო მინსკში.[10] ბელარუსს აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ეუთო-ს და დსთ-ს წევრია. ასევე აზერბაიჯანი ევროპის საბჭოს წევრია, ხოლო ბელარუსი კანდიდატია. ბელარუსი მიუმხრობლობის მოძრაობის წევრია, ხოლო აზერბაიჯანი დამკვირვებლი წევრია.
ბელგია		აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ბრიუსელში.[11] ბელგიას აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
ბულგარეთი	5 ივნისი 1992	აზერბაიჯანს აქვს საელჩო სოფიაში.[12] ბულგარეთს აქვს საელჩო ბაქოში.[13] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს, ეუთო-ს და ბისეკის წევრია. ბულგარეთმა აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1992 წლის 14 იანვარს აღიარა.
გაერთიანებული სამეფო	1918	იხ. აზერბაიჯან-გაერთიანებული სამეფოს ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ლონდონში.[14] გაერთიანებულ სამეფოს აქვს საელჩო ბაქოში.[15] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
გერმანია		აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ბერლინში.[16] გერმანიას აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
დანია	2 აპრილი 1992[17]	იხ. აზერბაიჯან-დანიის ურთიერთობები
ესტონეთი	20 აპრილი 1992	იხ. აზერბაიჯან-ესტონეთის ურთიერთობები
ირლანდია	1996	აზერბაიჯანი წარმოდგენილია ირლანდიაში თავისი საელჩოთი ლონდონში.[18] ირლანდია წარმოდგენილია აზერბაიჯანში თავისი საელჩოთი ანკარაში.
იტალია		იხ. აზერბაიჯან-იტალიის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო რომში.[19] იტალიას აქვს საელჩო ბაქოში.[20] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
ლატვია	11 იანვარი 1994	აზერბაიჯანს აქვს საელჩო რიგაში.[21] ლატვიას აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია. ორივე ქვეყანა სსრკ-ის ყოფილი რესპუბლიკაა. აზერბაიჯანმა ლატვიის დამოუკიდებლობა 1991 წლის 30 აგვისტოს აღიარა. ლატვიამ აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1992 წლის 8 იანვარს აღიარა. ლატვიის საგარეო საქმეთა სამინისტრო აზერბაიჯანთან ურთიერთობების შესახებ დაარქივებული 2008-06-21 საიტზე Wayback Machine.
ლიეტუვა	27 ნოემბერი 1995	აზერბაიჯანმა ლიეტუვის დამოუკიდებლობა 1991 წლის 10 სექტემბერს აღიარა. ლიეტუვამ აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1991 წლის 20 დეკემბერს აღიარა. აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ვილნიუსში. ლიეტუვას აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია. ლიტვის საგარეო საქმეთა სამინისტრო: თანამშრომლობა აზერბაიჯანთან დაარქივებული 2011-09-30 საიტზე Wayback Machine. ლიტვის საგარეო საქმეთა მინისტრი ოფიციალური ვიზიტით აზერბაიჯანში გაემგზავრება დაარქივებული 2012-02-25 საიტზე Wayback Machine.
ნიდერლანდები		აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ჰააგაში.[22] ნიდერლანდებს აქვს საელჩო ბაქოში.[23]
პოლონეთი	1991	იხ. აზერბაიჯან-პოლონეთის ურთიერთობები
რუმინეთი	21 ივნისი 1992	იხ. აზერბაიჯან-რუმინეთის ურთიერთობები
რუსეთი	4 აპრილი 1992	იხ. აზერბაიჯან-რუსეთის ურთიერთობები რუსეთს აქვს საელჩო ბაქოში.[24] აზერბაიჯანს აქვს საელჩო მოსკოვში და გენერალური საკონსულო სანქტ-პეტერბურგში. აზერბაიჯანმა ასევე განაცხადა, რომ კიდევ ერთ გენერალურ საკონსულოს გახსნის ეკატერინბურგში.
საბერძნეთი	1992	იხ. აზერბაიჯან-საბერძნეთის ურთიერთობები საბერძნეთმა აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1991 წლის 31 დეკემბერს აღიარა. საბერძნეთის საელჩო ბაქოში 1993 წლის გაზაფხულს გაიხსნა.[25] აზერბაიჯანის საელჩო ათენში 2004 წლის აგვისტოში გაიხსნა.[26] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს, ეუთო-ს და ბისეკის წევრია. აზერბაიჯანის საგარეო საქმეთა სამინისტრო საბერძნეთთან ურთიერთობის შესახებ დაარქივებული 2007-05-04 საიტზე Wayback Machine.
საფრანგეთი		აზერბაიჯანს აქვს საელჩო პარიზში.[27] საფრანგეთს აქვს საელჩო ბაქოში.[28] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
სერბეთი		იხ. აზერბაიჯან-სერბეთის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ბელგრადში. სერბეთს აქვს საელჩო ბაქოში.
უკრაინა	1919	იხ. აზერბაიჯან-უკრაინის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო კიევში.[29] უკრაინას აქვს საელჩო ბაქოში.[30] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს, ეუთო-ს, სუამისა და ბისეკის წევრია.
უნგრეთი	1992	იხ. აზერბაიჯან-უნგრეთის ურთიერთობები უნგრეთმა აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1991 წლის 26 დეკემბერს აღიარა,[31] ხოლო დიპლომატიური ურთიერთობები 1992 წლის 27 ნოემბერს დამყარდა. უნგრეთის საელჩო ბაქოში 2009 წლის 12 იანვარს გაიხსნა. აზერბაიჯანის საელჩო უნგრეთში 2004 წლის სექტემბერში გაიხსნა. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია. აზერბაიჯანის საგარეო საქმეთა სამინისტრო უნგრეთთან ურთიერთობის შესახებ დაარქივებული 06.01.2015, საიტზე Wayback Machine.
შვედეთი		აზერბაიჯანს აქვს არარეზიდენტი საელჩო ლონდონში.[32] შვედეთი წარმოდგენილია ბაქოში საპატიო კონსულით. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია.
შვეიცარია		იხ. აზერბაიჯან-შვეიცარიის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ბერნში.[33] შვეიცარიას აქვს საელჩო ბაქოში.[34] ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია. შვეიცარია აზერბაიჯანს ეკონომიკურ განვითარებასთან დაკავშირებით მნიშვნელოვან ქვეყანად მიიჩნევს.[35]
ჩეხეთი	29 იანვარი 1993	აზერბაიჯანს აქვს საელჩო პრაღაში, რომელიც 2007 წლის 15 აგვისტოს გაიხსნა.[36] ჩეხეთს აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია. ჩეხეთმა აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1992 წლის 8 იანვარს აღიარა.
ჩრდილოეთი მაკედონია	28 ივნისი 1995	ორივე ქვეყანამ დიპლომატიური ურთიერთობები 1995 წლის 28 ივნისს დაამყარა.[37]
ხორვატია	26 იანვარი 1995	აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ზაგრებში[38] ხორვატია წარმოდგენილია ბაქოში არარეზიდენტი ელჩის მეშვეობით (საგარეო საქმეთა სამინისტროში). ხორვატია წარმოდგენილია აზერბაიჯანში თავისი საელჩოთი ანკარაში (თურქეთი). აზერბაიჯანის საგარეო საქმეთა სამინისტრო ხორვატიასთან ურთიერთობების შესახებ დაარქივებული 2010-09-27 საიტზე Wayback Machine. ხორვატიის საგარეო საქმეთა და ევროპული ინტეგრაციის სამინისტრო: ორმხრივი ხელშეკრულებების ჩამონათვალი აზერბაიჯანთან დაარქივებული 2011-07-19 საიტზე Wayback Machine.

აფრიკა

სახელმწიფო	ფორმალური ურთიერთობები დაიწყო	შენიშვნა
ბურკინა-ფასო	31 მაისი 2004[39]
ერიტრეა	2004
ესვატინი	7 იანვარი 2010[40]
კენია	31 მაისი 2004[39]
კომორის კუნძულები	2 თებერვალი 2010[41]
მალავი	21 მაისი 2004[42]
რუანდა	31 მაისი 2004[39]
ტოგო	29 დეკემბერი 2010

ამერიკა

სახელმწიფო	ფორმალური ურთიერთობები დაიწყო	შენიშვნა
აშშ	1919	იხ. აზერბაიჯან-აშშ-ის ურთიერთობები 1991 წლის 25 დეკემბერს, პრეზიდენტმა ჯორჯ უოლკერ ბუშმა განაცხადა, რომ შეერთებულმა შტატებმა აღიარა 12 ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკის დამოუკიდებლობა, მათ შორის აზერბაიჯანის.[43] აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ვაშინგტონში და გენერალური საკონსულო ლოს-ანჯელესში.[44] აშშ-ის აქვს საელჩო ბაქოში.[45]
გრენადა	23 სექტემბერი 2010[46]
დომინიკელთა რესპუბლიკა	2007[47]
კანადა	1992[48]	იხ. აზერბაიჯან-კანადის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ოტავაში.[49] კანადა აკრედიტებულია აზერბაიჯანში თავისი საელჩოთი ანკარაში.[50]
მექსიკა	14 იანვარი 1992[51]	იხ. აზერბაიჯან-მექსიკის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო მეხიკოში.[52] მექსიკას აქვს საელჩო ბაქოში.[53]
ნიკარაგუა	10 თებერვალი 1994[54]	აზერბაიჯანი წარმოდგენილია ნიკარაგუაში თავისი საელჩოთი ჰავანაში, კუბა. ნიკარაგუა წარმოდგენილია აზერბაიჯანში თავისი საელჩოთი მოსკოვში.[55]
პარაგვაი	2004[56]
სენტ-ლუსია	11 მარტი 2010[57]
ტრინიდადი და ტობაგო	2011[58]

აზია

სახელმწიფო	ფორმალური ურთიერთობები დაიწყო	შენიშვნა
არაბთა გაერთიანებული საამიროები	1 სექტემბერი 1992[59]
თურქეთი	1918	იხ. აზერბაიჯან-თურქეთის ურთიერთობები თურქეთი აზერბაიჯანის მტკიცე მხარდამჭერია თავისი დამოუკიდებლობის განმტკიცებაში, ტერიტორიული მთლიანობის შენარჩუნებისა და კასპიის ზღვის მდიდარი ბუნებრივი რესურსებიდან გამომდინარე, ეკონომიკური პოტენციალის გაძლიერებასა და რეალიზაციაში. აზერბაიჯანი განსაკუთრებულ აქცენტს აკეთებს თურქეთთან „განსაკუთრებულ ურთიერთობაზე“. აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ანკარაში და გენერალური საკონსულო სტამბოლსა და ყარსში. თურქეთს აქვს საელჩო ბაქოში და გენერალური საკონსულო განჯასა და ნახიჩევანში
იაპონია	7 სექტემბერი 1992	იხ. აზერბაიჯან-იაპონიის ურთიერთობები იაპონიამ აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1991 წლის 28 დეკემბერს აღიარა. აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ტოკიოში 2005 წლის 12 ოქტომბრიდან.[60] იაპონიას აქვს საელჩო ბაქოში 2000 წლის 21 იანვრიდან.[61] აზერბაიჯანი ევროპის საბჭოს და ეუთო-ს წევრია, ხოლო იაპონია დამკვირვებელი წევრი.
ინდოეთი	1992	იხ. აზერბაიჯან-ინდოეთის ურთიერთობები
ირანი	1918	იხ. აზერბაიჯან-ირანის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო თეირანში და გენერალური საკონსულო თავრიზში. ირანს აქვს საელჩო ბაქოში და გენერალური საკონსულო ნახიჩევანში. ორივე ქვეყანა ეკონომიკური თანამშრომლობის ორგანიზაციის და ისლამური თანამშრომლობის ორგანიზაციის წევრია. 1992 წლის 4 იანვარს, ირანმა ბაქოს საკონსულოს გააუმჯობესებით და სრული დიპლომატიური ურთიერთობებით, აღიარა აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა.[43][62]
ისრაელი	1991	იხ. აზერბაიჯან-ისრაელის ურთიერთობები აზერბაიჯანი ერთ-ერთი იმ მცირერიცხოვანი ქვეყნებიდანაა, რომლის მოსახლეობის უმრავლესობა მუსლიმია და რომელსაც ისრაელთან სტრატეგიული ურთიერთობები აქვს.[63] ისრაელი, 1991 წლის 25 დეკემბერს აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობის აღიარებით, ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა იყო.[64]თარგი:Better source ისრაელმა დიპლომატიური ურთიერთობები 1992 წლის 7 აპრილს დაამყარა.[64]
კვიპროსი		აზერბაიჯანი ოფიციალურად აღიარებს კვიპროსის რესპუბლიკის მთავრობას, როგორც კუნძულის ერთადერთ წარმომადგენელს, მაგრამ კვიპროსთან დიპლომატიური ურთიერთობები ჯერ კიდევ არ არის დამყარებული. აზერბაიჯანი, ისევე როგორც ყველა სხვა ქვეყანა (თურქეთის გარდა), ოფიციალურად აღიარებს კვიპროსის რესპუბლიკის მთავრობას (რომელთან ჯერ კიდევ არ არის დამყარებული დიპლომატიური ურთიერთობები), რომელიც გაეროს და ევროკავშირის კანონმდებლობის მიხედვით არის მთელი კუნძულის მთავრობა, მაგრამ ნახიჩევანის ავტონომიურმა რესპუბლიკამ გამოაქვეყნა რეზოლუცია, სადაც აღიარა ჩრდილოეთ კვიპროსის თურქული რესპუბლიკა, როგორც სუვერენული სახელმწიფო. მიუხედავად იმისა, რომ ეს აღიარება არ განიხილება აზერბაიჯანის და საერთაშორისო დონეზე, როგორც „ოფიციალური აღიარება“, აზერბაიჯანი ინარჩუნებს ჩრდილოეთ კვიპროსთან გულითად ურთიერთობას. 2004 წელს, აზერბაიჯანი დაემუქრა ჩრდილოეთი კვიპროსის აღიარებით, თუ კვიპროსელი ბერძნები მხარს არ დაუჭერდნენ ანანის გეგმას, მაგრამ აზერბაიჯანი უკან წაიღო თავისი მუქარა, როდესაც კვიპროსმა აღნიშნა, რომ ეს არის შეცდომა, რადგან აზერბაიჯანის ტერიტორიის ნაწილი კვიპროსის მსგავსად ოკუპაციის ქვეშაა და შესაძლოა ეს უარყოფით გავლენა მოახდინოს მთიანი ყარაბაღის დავაზე.[65]
პაკისტანი	1992	იხ. აზერბაიჯან–პაკისტანის ურთიერთობები პაკისტანი მეორე ქვეყანაა თურქეთის შემდეგ, რომელმაც აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა აღიარა. პაკისტანი ერთ-ერთი პირველი ქვეყანაა, რომელმაც გახსნა საელჩო ბაქოში.[66] აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ისლამაბადში.[67] ორივე ქვეყანა ეკონომიკური თანამშრომლობის ორგანიზაციის და ისლამური თანამშრომლობის ორგანიზაციის წევრია. პაკისტანი აღიარებს მთიან ყარაბაღს აზერბაიჯანის ნაწილად. აზერბაიჯანმა ასევე გამოხატა პაკისტანის მხარდაჭერა ქაშმირის საკითხზე.[68]
სამხრეთი კორეა	23 მარტი 1992	იხ. აზერბაიჯან-სამხრეთ კორეის ურთიერთობები აზერბაიჯანსა და სამხრეთ კორეას შორის დიპლომატიური ურთიერთობების დამყარება 1992 წლის 23 მარტს დაიწყო. ორმხრივი ვაჭრობა 2014 წელს ექსპორტი 269.5 მილიონი დოლარი იმპორტი 0.54 მილიონი დოლარი 2014 წელს აზერბაიჯანში მცხოვრები სამხრეთ კორეელების რაოდენობა 230 შეადგენდა. კორეის საელჩომ აზერბაიჯანში ბრიფინგი გამართა ჟურნალისტებისა და საგარეო საქმეთა და ვაჭრობის სამინისტროს წარმომადგენლებისათვის.[69][70]
საქართველო	1918	იხ. აზერბაიჯან-საქართველოს ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო თბილისში. საქართველოს აქვს საელჩო ბაქოში. ორივე ქვეყანა ევროპის საბჭოს, ეუთო-ს, სუამი-სა და ბისეკის წევრია.
სომხეთი	1918–1921 აზერბაიჯანსა და სომხეთს დღეს დიპლომატიური ურთიერთობა არ გააჩნია.	იხ. აზერბაიჯან-სომხეთის ურთიერთობები, ყარაბაღის ომი მეზობელ ქვეყნებს, სომხეთსა და აზერბაიჯანს ჰქონდათ ფორმალური ურთიერთობები 1918-1921 წლებში, როდესაც ორივე ქვეყანა მოკლე ვადით დამოუკიდებელნი იყვნენ. ორი ერი ორჯერ იბრძოდა ერთმანეთს, 1918-20 წლებში (სომხეთ-აზერბაიჯანის ომი) და 1988-94 წლებში (მთიანი ყარაბაღის ომი), აქედან ბოლო ომი, ბიშკეკში ხელმოწერილი დროებითი ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებით დასრულდა. მთიანი ყარაბაღის კონფლიქტისა და დავის გამო, ორ ქვეყანას შორის ფორმალური დიპლომატიური ურთიერთობები არ არსებობს. 2008 წელს, აზერბაიჯანის პრეზიდენტმა ილჰამ ალიევმა განაცხადა, რომ „მთიანი ყარაბაღი არასოდეს იქნება დამოუკიდებელი, ეს პოზიცია საერთაშორისო მედიატორებმაც მიიღეს, სომხეთი უნდა შეეგუოს რეალობას“ და „1918 წელს ერევანი სომხებს გადაეცა. ეს იყო დიდი შეცდომა, ერევნის სახანო აზერბაიჯანული ტერიტორია იყო, სომხები იქ სტუმრები იყვნენ“.[71] საბჭოთა პერიოდში, ბევრი სომეხი და აზერბაიჯანელი ცხოვრობდა ერთად მშვიდობიანათ. თუმცა, როდესაც მიხეილ გორბაჩოვმა გლასნოსტისა და პერესტროიკის პოლიტიკა გააცნო, აზერბაიჯანის სსრ-ის შემადგენლობაში მყოფმა მთიანი ყარაბახის ავტონომიური ოლქის სომხების უმრავლესობამ, სომხეთის სსრ-ისთან გაერთიანება ისურვა. 1988 წელს, ყარაბაღის სომხებმა ხმა მისცეს სომხეთში გაწევრიანდნებისკენ. ამან, აზერბაიჯანსა და სომხეთში ორმხრივი რეპრესიებთან ერთად, კონფლიქტი გამოიწვია, რომელიც ცნობილია, როგორც მთიანი ყარაბაღის ომი. ომის შედეგად, სომხეთმა მთიანი ყარაბაღის და მის ირგვლივ 7 რაიონის ოკუპაცია მოახდინა. 1994 წლის მაისიდან, ცეცხლის შეწყვეტის შემდეგ, 1995 წლის ბოლოს, ორივე ქვეყანამ დათანხმდა ეუთოს მინსკის ჯგუფის შუამავლობას. ამჟამად მინსკის ჯგუფს თანათავმჯდომარეობს აშშ, საფრანგეთი და რუსეთი და მოიცავს სომხეთს, აზერბაიჯანს, თურქეთს და რამდენიმე დასავლეთ ევროპულ ქვეყანას. მიუხედავად ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებისა, ყოველწლიურად 40-მდე შეტაკება ფიქსირდება მთიანი ყარაბაღის კონფლიქტის ზონაში. ტექნიკურად, ორივე ქვეყანა ჯერ კიდევ ომის წინაშეა. სომხეთის რესპუბლიკის მოქალაქეებს, ასევე სომეხი წარმოშობის ნებისმიერი სხვა ქვეყნის მოქალაქეს, აკრძალული აქვს აზერბაიჯანში შესვლა. თუ ნებისმიერი პირის პირადობის მოწმობაში დაფიქსირებულია მთიან ყარაბაღში მოგზაურობის რაიმე მტკიცებულება, ეკრძალება აზერბაიჯანში შესვლა.[72] 2008 წელს, ხანმოკლე მარდაკერტის ბრძოლისას, ორივე მხარეს რამდენიმე მსხვერპლი მოჰყვა.[73] ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ მიღებული ხელშეკრულიბის შემდეგ, ყველაზე დიდი დაპირისპირება 2016 წლის აპრილში მოხდა.
ყაზახეთი	27 აგვისტო 1992	იხ. აზერბაიჯან-ყაზახეთის ურთიერთობები აზერბაიჯანს აქვს საელჩო ნურ-სულთანიში. ყაზახეთს აქვს საელჩო ბაქოში 1994 წლის 16 დეკემბრიდან.
ჩინეთი		ჩინეთმა აზერბაიჯანის დამოუკიდებლობა 1992 წლის 27 დეკემბერს აღიარა. აზერბაიჯანს აქვს საელჩო პეკინში.[74] ჩინეთს აქვს საელჩო ბაქოში. ჩინეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო: აზერბაიჯანთან ურთიერთობის შესახებ
ჩრდილოეთი კორეა		იხ. ჩრდილოეთი კორეის საგარეო ურთიერთობები

ოკეანეთი

სახელმწიფო	ფორმალური ურთიერთობები დაიწყო	შენიშვნა
მარშალის კუნძულები	10 მარტი 2010[75]
ტუვალუ	16 სექტემბერი 2009[76]
ფიჯი	19 მარტი 2010[77]

არ აქვს ურთიერთობები

აზერბაიჯანის დიპლომატიური ურთიერთობები:

  დიპლომატიური ურთიერთობები დამყარებულია

  დიპლომატიური ურთიერთობები არ არის დამყარებული

აზერბაიჯანი დიპლომატიურ ურთიერთობებს ინარჩუნებს 174 ქვეყანასთან (მათ შორის პალესტინა^[78] და ვატიკანი) და ევროკავშირთან. აზერბაიჯანს ჯერ კიდევ არ აქვს დამყარებული დიპლომატიური ურთიერთობები:^[79]

• ბაჰამის კუნძულები, ბარბადოსი
• კვიპროსი, სომხეთი
• ნიგერია, ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკა, კონგო, ტანზანია, ბოტსვანა, ნამიბია, ლესოტო, სან-ტომე და პრინსიპი
• პალაუ, მიკრონეზია, კირიბატი, ნიუე, სოლომონის კუნძულები, ვანუატუ, კუკის კუნძულები, ტონგა, სამოა, პაპუა და ახალი გვინეა
• მალტის სუვერენული სამხედრო ორდენი
• დანარჩენი სახელმწიფოები შეზღუდული აღიარებით

დავები

მთიანი ყარაბაღი/სომხეთი

მთიანი ყარაბაღის რეგიონის, უმთავრესად სომხებით დასახლებული ავტონომიური ოლქს გაყინული კონფლიქტი აზერბაიჯანში, 1988 წელს დაიწყო, როდესაც მთიანი ყარაბაღის სომხურმა უმრავლესობამ ავტონომია მოითხოვა, სომხეთში გამართული დემონსტრაციებით. ამან გამოიწვია აზერბაიჯანში ანტისომხური დაპირისპირება. 1992 წელს დაიწყო ომი, სადაც სომხებისა და აზერბაიჯანელების მიერ განხორციელებული თავდასხმების შედეგად, ორივე ეთნიკური ჯგუფი იძულებული გახდა დაეტოვებინა საკუთარი სახლები. 1994 წელს, რუსეთის ძალისხმევით ცეცხლის შეწყვეტით ომი დასრულდა, მაგრამ 1 მილიონზე მეტი ეთნიკური სომეხი და აზერბაიჯანელი ოჯახი ჯერ კიდევ ვერ დაბრუნდა თავიანთ სახლებში. მთიანი ყარაბაღის კონფლიქტი კვლავ მოუგვარებელია, იმ მოლაპარაკებების მიუხედავად, რომლებიც 1992 წლიდან ეუთოს მინსკის ჯგუფის ეგიდით მიმდინარეობს.^[80][81]

ლიტერატურა

• Valiyev, Anar: "Azerbaijan and the North Caucasus: A Pragmatic Relationship" in the Caucasus Analytical Digest No. 27
• Hübner, Gerald: "Foreign Direct Investment in Azerbaijan—the Quality of Quantity" in the Caucasus Analytical Digest No. 28
• Abbasov, Shahin: "Azerbaijan's Eurovision Story: Great Chances to Improve, But No Political Will" in the Caucasus Analytical Digest No. 32
• Mazziotti, Marius; Sauerborn, Djan; Scianna, Bastian Matteo: "Multipolarity is key: Assessing Azerbaijan's foreign policy"

რესურსები ინტერნეტში

• აშშ-ის საელჩო ბაქოში
• აზერბაიჯანის საელჩო აშშ-ში
• ტაჯიკეთის & ყირგიზეთის ურთიერთობები დაარქივებული 2016-03-14 საიტზე Wayback Machine.

იხილეთ აგრეთვე

• დიპლომატიური მისიების სია აზერბაიჯანში
• აზერბაიჯანის დიპლომატიური მისიების სია
• სავიზო მოთხოვნები აზერბაიჯანის მოქალაქეებისთვის