აღმოსავლეთი ვისაიასი
From Wikipedia, the free encyclopedia
აღმოსავლეთ ვისაიასი (ვარაიულ ენაზე: Sinirangan Kabisay-an, სებუანურ ენაზე: idlakang Kabisay-an, ტაგალურ ენაზე: Silangang Kabisayaan or Silangang Visayas) — ფილიპინების ადმინისტრაციული რეგიონი. აღმოსავლეთ ვისაიასი არის VIII რეგიონი. იგი შედგება მთავარი კუნძულებისგან: სამარი, ლეიტე და ბილირანი. რეგიონი მოიცავს ექვს პრეოვინციას, ერთ დამოუკიდებელ ქალაქსა და ერთ მაღალურბანიზირებულ ქალაქს. [3] მაღალურბანიზირებული ქალაქი და რეგიონის ცენტრია ტაკლობანი. პროვინციები და ქალაქები ვისაიასის კუნძულთა ჯგუფის უკიდურეს აღმოსავლეთ ნაწილს მოიცავენ.
აღმოსვლეთი ვისაიასი | ||
ქვეყანა | ფილიპინები | |
---|---|---|
ადმ. ცენტრი | ტაკლობანი | |
შიდა დაყოფა | ბილირანი[1] , აღმოსავლეთი სამარი[1] , ლეიტე (პროვინცია)[1] , ჩრდილოეთი სამარი[1] , სამარი (პროვინცია)[1] , სამხრეთი ლეიტე[1] და ტაკლობანი | |
კოორდინატები | 11°14′00″ ჩ. გ. 125°03′00″ ა. გ. | |
ფართობი | 23251.10 კმ² | |
მოსახლეობა | 4 547 150 (1 მაისი, 2020)[2] | |
| ||
აღმოსავლეთ ვისაიასი მდებარეობს ფილიპინების ზღვის აღმოსვლეთით. რეგიონი ცნობილია სან-ხუანიკოს ხიდით, რომელსაც ხშირად „ფილიპინების ყველაზე გრძელ და ყველაზე ლამაზად დაპროექტებულ ხიდს“ უწოდებენ. 2015 წლის მონაცემებით, აღმოსავლეთ ვისაიასის რეგიონის მოსახლეობის რაოდენობაა 4 440 150 ადამიანი.[4] აღმოსავლეთ ვისაიასი მოსახლეობის რაოდენობით მესამეა ფილიპინების რეგიონებს შორის.