បញ្ញាសជាតក
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
បញ្ញាសជាតក ( ភូមា: ပညာသဇာတက ; ថៃ: ปัญญาสชาดก ) គឺជាការប្រមូលផ្ដុំនៃរឿងចំនួន 50 នៃអតីតកាលរបស់ព្រះពុទ្ធមានដើមកំណើតនៅ អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដីគោក។ [១] រឿងទាំងនោះផ្អែកតាមរចនាបថរបស់ ជាតកត្ថវណ្ណនា ប៉ុន្តែមិនមែនមកពី គម្ពីរបាលី ផ្ទាល់ទេ។ [២] [៣] រឿងរ៉ាវរៀបរាប់អំពីជីវប្រវត្តិរបស់ព្រះពុទ្ធ និងបង្ហាញពីការទទួលបានភាពឥតខ្ចោះរបស់ព្រះអង្គ ( បារាមិតា ) ដោយផ្តោតលើចិត្តសប្បុរស ( ទាន )។ [៤]
Remove ads
ប្រភពដើម
រឿង បញ្ញាសជាតកជាច្រើនមានភាពស្រដៀងគ្នាជាមួយនឹង អក្សរសិល្ប៍សំស្រ្កឹត ក៏ដូចជារឿងនិទានតាមីល ចិន ទីបេ ខូតាន់ និងរឿងនិទានប្រជាប្រិយអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ [៥]
យោងទៅតាមទំនៀមទំលាប់ភូមានៅសតវត្សទី 17 និង 18 [៤] រឿងប្រហែលជាមានដើមកំណើតនៅសតវត្សទី 15 ឡានណា ( ភាគខាងជើងប្រទេសថៃ សម័យទំនើប)។ [៣] ឈ្មោះភូមា Zimmè Paññāsa ( ဇင်းမယ်ပညာသ ), [៦] តាមពិតមានន័យថា 'ឈៀងម៉ៃ ហាសិប' ហើយគេគិតថារឿងទាំងនេះប្រហែលជាមានដើមកំណើតនៅក្នុងទីក្រុងនោះ ដែលឥឡូវស្ថិតនៅភាគខាងជើងប្រទេសថៃ [៧] ពីកន្លែងដែលការប្រមូលផ្តុំទំនងជាត្រូវបានបញ្ជូន។ [៨] យោងតាម ដាំរុងរាជនុភព រឿងរ៉ាវត្រូវបានចងក្រងជាលើកដំបូងនៅ ឈៀងម៉ៃ រវាងឆ្នាំ 1467 និង 1667: [៣] ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះទំនងជាមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ដូចដែលអ្នកប្រាជ្ញមួយចំនួនបានចង្អុលបង្ហាញថា រឿងនិទាន បញ្ញាសជាតក ត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងសម័យ សុខោទ័យ (១២៣៨-១៤៣៨)។ [៩]
ព្រះសង្ឃជាច្រើនអង្គបានភៀសខ្លួនទៅ ហ្លួងព្រះបាង មុន និងកំឡុងពេល ការដណ្តើមយកទីក្រុងឈៀងម៉ៃរបស់ភូមា ក្នុងឆ្នាំ ១៥៥៨ ហើយមួយចំនួនទៀតត្រូវបាននាំយកទៅភូមា។ នេះមិនត្រឹមតែអាចពន្យល់ពីការរីករាលដាលនៃ បញ្ញាសជាតក ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងការកើនឡើងនៃការផលិតសាត្រាស្លឹករឹតដែលមាន បញ្ញាសជាតកនៅទូទាំងអាស៊ីអាគ្នេយ៍ដីគោកផងដែរ។
Remove ads
កំណែ
ដោយសារតែរឿងនិទានដើមឡើយ ហើយជាយូរមកហើយបានផ្ទេរដោយផ្ទាល់មាត់ វាពិបាកក្នុងការតាមដានការវិវត្តដ៏ជាក់លាក់មួយ។ ភាគច្រើននៃសាត្រាស្លឹករឹតដែលនៅរស់រានមានជីវិតដែលមាន បញ្ញាសជាតកមួយឬច្រើនមានអាយុកាលតាំងពីសតវត្សទីដប់ប្រាំបី និងសតវត្សទីដប់ប្រាំបួន ប៉ុន្តែភាគច្រើននៃពួកគេហាក់ដូចជាចម្លងពីសាត្រាស្លឹករឹតចាស់ៗ។ ការប្រមូលផ្ដុំនេះមាន៣វគ្គ គឺមួយជាភាសាឡាវ និង២ជាភាសាបាលី មួយមកពីភូមា និងមួយទៀតមកពីកម្ពុជា និងថៃ។ ខណៈពេលដែលមានការត្រួតគ្នាខ្លះរវាងកំណែ វាមានកម្រិតនៃការប្រែប្រួលយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុង 3 ។ [១០]
ការបោះពុម្ពរាជវង្សថៃ
ការបោះពុម្ពព្រះរាជក្រឹត្យនៃជម្រើសនៃ បញ្ញាសជាតក ត្រូវបានតែងតាំងដោយស្តេច មង្កុត ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថា រាមាទី៤ ដែលគ្រប់គ្រងពីឆ្នាំ 1851 ដល់ឆ្នាំ 1868 ។ អត្ថបទនេះត្រូវបានសរសេរជាចម្បងជា អក្សរខ្មែរ ដែលប្រើជាទូទៅសម្រាប់គម្ពីរពុទ្ធសាសនាបាលីនៅភាគកណ្តាលប្រទេសថៃ រហូតដល់ចុងសតវត្សទីដប់ប្រាំបួន។
ការបកប្រែជាភាសាថៃលើកដំបូងត្រូវបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ 1923 ក្រោមការដឹកនាំរបស់ ព្រះអង្គម្ចាស់ ដាំរុងរាជនុភព ដែលជាបុត្ររបស់ព្រះមហាក្សត្រ។
សំណុំនៃភាសាថៃភាគខាងជើង បញ្ញាសជាតក បកប្រែពី អក្សរថៃថាម ទៅជា អក្សរថៃ ត្រូវបានបោះពុម្ពក្នុងឆ្នាំ 1998 ក្រោមការឧបត្ថម្ភរបស់ សាកលវិទ្យាល័យឈៀងម៉ៃ ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវអន្តរជាតិដែលចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះ ចង្អុលបង្ហាញថា កំណែសាត្រាស្លឹករឹតដើមដែលសរសេរជាអក្សរថៃថាមខាងជើង ភាគច្រើនជា ភាសាថៃខាងជើង ដែលមានពាក្យ និងឃ្លាបន្ថែមជាភាសាបាលី។ [១១]
នៅក្នុងការប្រមូល បញ្ញាសជាតក របស់ថៃនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមាន 61 រឿងនិទាន។ នៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ ប្រភេទ telenovela របស់ថៃដែលគេស្គាល់ថា " jakrawong " ត្រូវបានបំផុសគំនិតពី បញ្ញាសជាតក; រឿងប្រឌិតអំពីរាជវង្ស ជារឿយៗពាក់ព័ន្ធនឹងអំណាចវេទមន្តដ៏ភ្លឺស្វាង - នៅតែពេញនិយម ទោះបីជាមានអត្ថិភាពជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយក៏ដោយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គុណធម៌ដូចជា សេចក្តីសុចរិត និងសីលធម៌ត្រូវបានជំនួសដោយអាវុធ និងកម្លាំងសាហាវ។ យោងតាមលោក Niyata Lausunthorn ការធ្វើទំនើបកម្មនៃ បញ្ញាសជាតក បានជួយរក្សាបាននូវប្រជាប្រិយភាពរបស់ខ្លួនរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាវាជួនកាលមានការចាកចេញយ៉ាងយូរពី ជាតករបស់ បាលី ក៏ដោយ។ [១២]
កំណែខ្មែរ
បញ្ញាសជាតក របស់កម្ពុជា, មិនមែនជាផ្នែកមួយនៃ បាលី ដកស្រង់និងយកគំរូតាមរចនាប័ទ្មនៃ សាស្ត្រាល្បែង , ប្រឌិតនិងអក្សរសាស្រ្តខ្មែរអប់រំ។ បញ្ញាសជាតក មានបួនប្រភេទដែលសរសេរនៅលើ:
- សាត្រាស្លឹករឹត ទាំងភាសាខ្មែរ និងភាសាបាលី
- សម្រាំងដែលបានកែសម្រួលពីស្លឹកត្នោតជាភាសាបាលីជាបួនភាគ,
- បញ្ញាសជាតកសង្ខេប ជាភាសាខ្មែរ សង្ខេប និង
- បញ្ញាសជាតកសម្រាយ, អធិប្បាយអំពី បញ្ញាសជាតក ជាបួនភាគ។
ជាតក ខ្មែរ រឿងជីវិតរបស់ព្រះពុទ្ធ ចេញដំណើរពីគំរូឥណ្ឌា ក្នុងការពណ៌នាស្ត្រីភាគច្រើនថាជាមនុស្សឆ្លាតវៃ សកម្ម និងថ្លៃថ្នូរ ហើយរៀបរាប់លម្អិតអំពីផលវិបាកសម្រាប់បុរសដែលមិនចាត់ទុកស្ត្រីដូចខ្លួន។ [១៣]
ចំពោះ បញ្ញាសជាតក, ហាសិបមួយ ទៀត ទេវកថា ជាតកដែល មិន មែន ជា និទាន ត្រូវ បាន ប្រមូល ពួក វា ពី រឿងព្រេង ខ្មែរ ក្នុង សម័យ សង្គម រាស្ត្រ និយម ; ពួកគេត្រូវបានបោះពុម្ពម្តងទៀតជា 8 ភាគក្នុងឆ្នាំ [១៤]
Remove ads
ការវិភាគ
សីលៈ ការលើកតម្កើងនៃការលះបង់ខ្លួនឯង
ខណៈពេលដែលទំនៀមទម្លាប់ព្រះពុទ្ធសាសនាសំខាន់ៗមិនលើកកម្ពស់ ការធ្វើទុក្ករកម្ម ទេ រឿងនិទាន បញ្ញាសជាតក បង្ហាញពីតម្លៃអាស៊ីអាគ្នេយ៍ជាក់លាក់មួយនៅក្នុងការអនុវត្ត ពោធិសត្វ នៃការលះបង់ខ្លួនឯង និងការលះបង់ចំពោះមាតាបិតា និង ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ និង ព្រះសង្ឃ ។ [១៥]
រូបតំណាង
គំនូរដែលលេចឡើងនៅក្នុង បញ្ញាសជាតកខ្លះក៏អាចត្រូវបានរកឃើញនៅលើការផ្តល់ជំនួយសង្គ្រោះនៅសតវត្សរ៍ទី 9 នៅ បូរ៉ូប៊ូឌូរ នៅកោះជ្វាដែលបង្ហាញថា បញ្ញាសជាតក ខ្លះអាចមកពីរឿងព្រេងអាស៊ីអាគ្នេយ៍មុនពុទ្ធសាសនា។
សូមមើលផងដែរ។
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads