ferz

Kurmancî

Rengdêr

ferz

1. Tişta/ê ku divê îlle hebe yan bêt kirin.

   Hevmane: giring, muhim, binirx, watedar, lazim, pêwîst, pêdivî, hewce, gerek

   • Nakim siyaset wî li we
     Ferz û kifayet wî li we
     Heşr û beyana kaxetê — ()

Bi alfabeyên din

Jê

• (lêker) ferz bûn
• (lêker) ferz kirin
• (navdêr) ferzbûn
• (navdêr) ferzkirin
• (rengdêr) ferzbûyî
• (rengdêr) ferzkirî
• ferzatî
• ferzî

Herwiha

• fer (2)

Etîmolojî

Ji erebî ().

Werger

• Erebî:  → , ^? → 
• Farisî:  → 
• Fînî:  → 
• Îngilîzî:  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → , ^? → 

Tirkî

Navdêr

1. ferz, ferzîn
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]