hil

 Binêre herwiha: hil-

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: hil

Rengdêr

hil

1. li jor, bilind
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. geş, gur, xweş, hilkirî, vêxistî

   Agirek hil li serê çiyayî diyar bû.

Ji wêjeya klasîk

• Çengalê zulfan tab-i da
  Da 'işq-i hil bit pêl-i-pêl
  Qelbê me bê cellab-i da — ()

Herwiha

• hel (2)
• hell

Bide ber

• hil-

Binêre herwiha

• hal
• hel (1)
• hêl
• hol

Jê

• hil bûn (lêker)
• hil kirin (lêker)
• hilanîn
• hilavêtin
• hilawistin
• hilbehîn
• hilber
• hilberandin
• hilberandî
• hilberisandin
• hilberî
• hilbestandin
• hilbestin
• hilbêjtin
• hilbijartin
• hilbûn (navdêr)
• hilbûyî (rengdêr)
• hilceniqîn
• hilçandin
• hilçenîn
• hilçepilîn
• hilçinîn
• hildan
• hildêrandin
• hilfirîn
• hilgaftin
• hilgirtin
• hilgotin
• hilî
• hiljenandin
• hilkelîn
• hilkirin (navdêr)
• hilkirin
• hilkirî (rengdêr)
• hilkişîn
• hilkiştin
• hilpekandin
• hilperîn
• hilpesartin
• hilrûzandin
• hilsencandin
• hilsengandin
• hilsipartin

Etîmolojî

Hevreha soranî (), pehlewî ul, zazakî er, partî hirz, avestayî ǝrǝδβa, sanskrîtî ऊर्ध्व (ūrdhvá), latînî arduus (bilind), arbor (dar), îrlendî ard, hîtîtî harduppi... hemû ji proto-hindûewropî (“bilind, mezin bûn, gir bûn”). Bi maneya cihê bilind jî hatiye bikaranîn, we Helgurd, Hilwend, Hilberz ko nav ên çiyayan in.

Werger

Mane (2)

• Erebî: ,  → 
• Farisî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî: ^? → ,  → , ,  → 

Navdêr 2

hil m

1. hel an jî hilî, xişireke avzêrkirî ye ku bo xemilandin û zîneta jinan tê bikaranîn
   • Wekî ristek hil û mircan
     Vebestî gerdene Leyla. — ()

Werger

• Erebî: ^? → ,  → 
• Îngilîzî:  → 
• Tirkî:  → 

Navdêr 3

hil cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. Guhartoyeke hêl (“riwekek û biharata wê”).