meth

Kurmancî

Bilêvkirin

• metḥ

Navdêr

meth cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. gotinên xweş û şîrîn ku kesek yan tiştek pê têt bihagirankirin anku mezinkirin
   • Mela:
     Wesf û medhên mehbûban US
     Li daxên kul heyat in — ()

Herwiha

• medh
• medhe
• methe

Hevmane

• pesn
• sena

Jê

• meth kirin (lêker)
• methekar
• methekarî
• metheker
• methekerî
• methekirî
• methkirin (navdêr)
• metho
• methok
• methokî

Etîmolojî

Ji erebî () ji rehê m-d-h- (pesinandin, pesn dan), hevreha aramî ܡܕܥܐ (medha: pesn, gotgot, zanîn), îbrî מדע (zanist, ilm, zanîn).

Anagram

• tehm

Werger

• Almanî:  →  mê
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → 

Tirkî

Navdêr

1. pesn, meth
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]